Twintig jaar geleden begon Jan Slagter aan wat velen een kansloze missie noemden: een eigen omroep speciaal voor vijftigplussers. Niet grijs en oubollig, maar actief en midden in het leven. Zo moesten ouderen worden neergezet, vond hij.
Nog 49.998 leden te gaan…
Het idee werd concreter toen Jan op een zondagmiddag de Mediawet printte met zijn matrixprinter en ontdekte hoe je een nieuwe omroep kon oprichten. Twee leden had hij al: zijn vrouw en hijzelf. Nog 49.998 te gaan… De start was echter allesbehalve makkelijk. Er waren minimaal 50.000 leden nodig om een erkenning aan te vragen.
Pas als MAX 50.000 leden binnenhaalt, kan de vereniging de status van aspirant-omroep aanvragen.
Vijf postzakken vol
Naar de abonnees van de ANBO en ‘Plus Magazine’ werden brieven verstuurd, Jan stond alle media te woord en er werden paginagrote advertenties in de kranten geplaatst. Een gouden kans deed zich voor toen de KRO aankondigde te stoppen met de comedyserie ‘Toen was geluk heel gewoon’, omdat er “te veel ouderen” naar keken. MAX reageerde daar direct op met een grote advertentie, inclusief aanmeldstrook. “Daarom moet MAX er komen”, zo luidde de boodschap. Het resultaat: vijf postzakken vol met nieuwe leden. U ziet ze op de foto hierboven. Mensen werden lid zonder ooit iets van MAX te hebben gezien of gehoord.
De eerste uitzending
Het verwerken van alle formulieren was monnikenwerk: één voor één invoeren en welkomstcadeaus inpakken. Duizenden dvd’s van André Rieu werden verstuurd. En met resultaat: tijdens de allereerste uitzending, ‘Van nul naar MAX’, stond de teller op zo’n 80.000 leden. Wat begon met grappen over “2-letter Lingo” en uitzenden in zwart-wit, groeide uit tot de grootste ledengebonden omroep van Nederland, met inmiddels ruim 430.000 leden.
Dit en meer leest u in MAX Magazine 36. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
