Sven Kockelmann: ‘Ik streef altijd naar een tien’

Met ‘Café Kockelmann’ heeft Sven Kockelmann sinds enkele weken een eigen talkshow op de vrijdagavond. Alle reden voor MAX Magazine om eens op zoek te gaan naar de mens achter de ‘interviewpitbull’.

Foto: ANP

Sven Kockelmann haalt onze verslaggever op bij de receptie van het WNL-gebouw. Sven draagt een wit overhemd waarvan de twee bovenste knoopjes niet dichtgeknoopt zijn. Dit in combinatie met zijn gebruinde hoofd geeft hem de uitstraling van een sympathieke kwajongen. Is dit nou die pitbull die politici interviewt en niet meer loslaat als hij eenmaal zijn tanden in hun kuiten heeft gezet? Zijn huidige televisie- en radio-eindredacteur, Kris Derks, moet lachen om de pitbullvergelijking. Kris: “Ja, Sven is veeleisend, maar vooral ook trots op zijn kleine clubje van supergetalenteerde jonge mensen die het allemaal leuk vinden om met hem te werken.” Jeroen Pauw zei eens dat de manier waarop Sven mensen in zijn interviews ter verantwoording roept “een vorm van amusement” is. Sven: “Voor een deel is politiek natuurlijk ook theater. Maar ik ben geen circusdirecteur die opkomt met een hoge hoed en een rode jas met pailletten.”

Recalcitrant

Sven wil zich van jongs af aan onderscheiden. En omdat hij bij veel wat hij deed ook de benjamin was, riep dat iets recalcitrants in hem op. Zo droeg hij al op vroege leeftijd een pak met een pochetje. En als jongste bediende bij het KRO-programma ‘Brandpunt’ stond hij als 23-jarige al klaar met pedante vragen. Fons de Poel leidde hem op bij ‘Brandpunt’ en zei tegen Sven: “Wij gaan van jou de meest gevreesde interviewer van Nederland maken.” Sven: “Ik vond dat leuk om te horen. Ik was 23 en Fons was de eindredacteur, presentator en daarmee het gezicht en de grote man van ‘Brandpunt’.”

Fons de Poel

Ter voorbereiding op dit interview nam ik contact op met Fons de Poel. “Sven was verreweg mijn meest ambitieuze leerling”, zegt Fons, “maar bovenal een zorgzame warme persoonlijkheid. Sven is één van de liefste mensen die ik ken. Eigenlijk het omgekeerde van de zogenaamde harde interviewer.” Sven is geraakt door deze woorden. Sven: “Ik ben zeer op Fons gesteld. Hij kon het trouwens ook eerlijk zeggen als ik iets niet goed deed, hij hield je met beide benen op de grond. Ja natuurlijk raken deze woorden van Fons mij. Dat mijn leermeester zegt dat ik het goed doe, is een beetje alsof je het van je vader hoort. Van Fons leerde ik dat ik buiten de gebaande paden moest denken. Maar ook dat het geluk met de ijverigen is en niks te gek: ‘Hoezo kan dat niet? We doen het toch, dan maar gezeik.’ Dat leerde ik van Fons.”

Lees het volledige interview met Sven in MAX Magazine editie 38. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Eric van Onna