Filmrecensie: Barbie

Hoeveel geld ik in het verleden aan Barbiepoppen en aanverwante artikelen voor mijn dochter heb uitgegeven durf ik niet te berekenen. De lol van het spelen met dat roze poppedijntje heb ik als vader nooit begrepen. Ik vond Barbie maar een saai, seksloos en overprijsd stukje speelgoed. Om nog maar te zwijgen van haar vriendje Ken die ook geen enkele karaktertrek leek te hebben.

Ik stond dan ook niet echt te trappelen om de Barbie-speelfilm te gaan bekijken. Maar ik was wel razend nieuwsgierig. Hoe kun je van die plastic poppen personages maken die leuk en interessant zijn? Mijn vooroordeel werd al heel snel weggepoetst door de beide hoofdrolspelers. Margot Robbie en Ryan Gosling spelen Barbie en Ken met zó veel humor, dat ik in eerste instantie volledig werd ingepakt. Hun droomwereld ziet er zo perfect uit dat ik na afloop even overwoog om ook een roze auto aan te schaffen. Maar gaandeweg verliest de film toch zijn aantrekkingskracht.

“Mijn vooroordeel werd al heel snel weggepoetst door de hoofdrolspelers.”

Barbie de film heeft het en ander te melden over hoe het uiterlijk nooit het innerlijk van een mens mag overheersen. Barbie snakt naar een eigen identiteit en ontvlucht Barbieland om in de echte wereld met het neusje op de feiten te worden gedrukt. Zij is voor de huidige generatie een leeghoofd dat niet bepaald een voorbeeld is voor ambitieuze meisjes. Dat moet door de met cellulitis kampende Barbie worden rechtgezet. Het is een behartenswaardige boodschap in een verder pretentieloze pretfilm.

Ik ben reuze benieuwd hoe mijn dochter dit jeugdsentiment gaat ervaren. En ook wil ik weleens weten wat er met al haar Barbiepoppen is gebeurd.

Lees ook:
Filmrecensie Oppenheimer

Redactie: Ab Zagt
Foto: Warner Bros

Dit en meer leest u in MAX Magazine 32. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.