Dokter Ted kreeg een nieuwe heup

Elk jaar krijgen zo’n 25.000 mensen in Nederland een nieuwe heup, terwijl bij 18.000 een knieprothese wordt geplaatst. De belangrijkste oorzaak is artrose, ofwel slijtage van het kraakbeen in het gewricht. Ook Ted van Essen (73), de huisarts van MAX, kampte ermee. Onlangs kreeg hij een nieuwe rechterheup.

Dokter Ted is blij dat zijn heupoperatie achter de rug is. Na weken van almaar moeizamer lopen met steeds meer pijn, klinkt hij nu opgelucht. “Wacht even, het gaat nog niet zo snel”, lacht hij, als hij thuis op zoek gaat naar een plekje om even rustig via zijn mobiel met MAX Magazine over zijn heupwisseling te kunnen praten. “Ik slaap slecht. Het beste is dat ik op m’n rug slaap, maar dat is minder prettig. En als ik toch op m’n zij wil liggen, dan óp de heup die geopereerd is, wordt geadviseerd. Maar ook dat is ongemakkelijk… en vooral pijnlijk.”

‘Dagenlang in het ziekenhuis’
Ted van Essen (73) zou geen medicus zijn als hij niet zijn eerste en tweede heupoperatie technisch met elkaar zou vergelijken. Daar zit immers tien jaar tussen. De behandeltijdwinst viel hem het meest op: “Toen ik destijds een nieuwe linkerheup kreeg, waarbij al te zien was dat ‘rechts’ ook een keertje aan de beurt zou komen, lag je enkele dagen in het ziekenhuis. De eerste weken mocht je het geopereerde been maar voor tien procent belasten. Nu was ik enkele uren na de operatie alweer volledig op de been en liep met twee krukken door de gang. Toen ik net dokter was moest je zés wéken in het ziekenhuis blijven na een heupoperatie. Al die tijd zat je in je ziekenhuisbed of in een rolstoel. Met heel veel pijn. Compleet invalide was je. Overigens golden die zes weken indertijd ook voor een maagzweer, hartproblemen, een rugoperatie, en eveneens voor overspannenheid of een depressie.”

‘Met veel geweld erin geramd’
Nú moest ‘patiënt Ted’ zich in het Meander MC in Amersfoort ’s morgens om halfacht melden, ging hij om acht uur onder het mes, was de operatie om negen uur klaar en kon hij ’s middags om vijf uur alweer naar huis. “Ik wilde niet onder algehele anesthesie – een narcose – maar koos voor een ruggenprik, om bij te blijven en mijn eigen operatie te volgen. Een halfuur na de start van de ingreep hoorde ik de chirurg op routinetoon al zeggen: ‘Kop verwijderd!’ En meteen daarna werd, zonder dat ik ook maar iets van pijn voelde, de kunstheup er met veel geweld ingeramd. Alsof je een bouwpakket bent.”

‘Wandelen werd steeds pijnlijker’
Al tijden kampte Van Essen met heupartrose rechts, maar vooral de laatste weken werd de pijn snel erger. “Gewoonlijk liep ik elke dag met de hond anderhalf uur, maar sinds de afspraak voor het ziekenhuis, op verwijzing van mijn eigen huisarts, was gemaakt ging dat wandelen steeds moeizamer. Een halfuur, langer hield ik het niet meer vol. De operatie vond echt precies op tijd plaats.” Bijzonder vond Van Essen de enorme routine van het operatieteam. “Het liep als een goed gesmeerde machine. Wat dat betreft kan ik me ook wel de overwegingen voorstellen van minister Kuipers inzake de kinderhartcentra. Hij wil concentratie van zorg om de meest ervaren en geroutineerde artsen daar samen te brengen. Dat zal ook op andere vlakken zeker gaan gebeuren.”

REAGEREN OF VRAGEN? info@meerovermedisch.nl | Zie ook www.meerovermedisch.nl