Verstoten & verguisd

Prins Andrew had de zaak die in New York tegen hem was aangespannen door één van de vele seksslavinnen van de pedofi ele miljardair Epstein waarschijnlijk nooit echt kunnen winnen. Bij vrijspraak zou menigeen roepen dat van hogerhand was ingegrepen of dat het slachtoffer door een team van de beste advocaten gemangeld was.

De prins trof een schikking met de vrouw die hem ervan beschuldigde haar op haar zeventiende drie keer seksueel misbruikt te hebben. Zonder iets toe te geven liet Andrew weten dat hij haar vasthoudendheid bewonderde en meeleefde met alle slachtoffers van seksueel misbruik. Naast een schikking met Virginia – naar verluidt 14 miljoen dollar – zou hij óók geld storten voor organisaties die jonge meisjes eenzelfde lot proberen te besparen.

Maar toch wringt de deal die Andrew maakte. Dat de schikking een smet op zijn reputatie zal blijven, kan me niet zo veel schelen. Andrew en ex-vrouw Sarah behoren tot de grootste opportunisten ter wereld. Maar koningin Elizabeth wordt nota bene in het jaar van haar platina jubileum geconfronteerd met een smet op de monarchie die nog eeuwen genoemd zal worden. Bovendien komen de miljoenen hoogstwaarschijnlijk uit haar zak. De schikking bezegelt de complete teloorgang van de prins als gevolg van zijn associatie met de veroordeelde zedendelinquent – en dood in zijn cel gevonden – Jeffrey Epstein. Echte vrienden waren ze waarschijnlijk niet eens.

Ze keken slechts naar hun eigen belangen. Net als Virginia (38) overigens. Zij woont al jaren in Australië waar ze een nieuw leven is begonnen en waar ze zich ook schuilhield voor alle meisjes, soms amper veertien jaar, die ze voor Epstein ronselde. Opmerkelijk genoeg schikte ze met de miljardair het jarenlange misbruik voor een half miljoen dollar, terwijl ze van Andrew voor drie vermeende ‘massages’ het achtentwintigvoudige ontvangt. Het heeft de prins ook zijn geliefde koninklijke positie op de balkons van Buckingham Palace gekost, zijn privileges – al die helikoptervluchten naar golfwedstrijden op kosten van de overheid, al die privévluchten over de hele wereld om sjeiks de hand te schudden – en al zijn militaire rangen, titels en eretitels. Hij mag dan wel een hertog zijn, hij is geen HKH meer.

Hij is een prins van lege dozen geworden. Zijn pompeuze gedrag en gevreesde lompheid, maar ook zijn onverschilligheid en minachting voor wat anderen dachten, het duidelijkst te zien in zijn rampzalige televisie-interview met de BBC in november 2019 – waarvan hij typisch dacht dat hij het redelijk goed had afgehandeld – betekende dat hij te traag wakker werd om te zien wat er met zijn eigen reputatie gebeurde, maar ook het rampzalige effect ervan op de monarchie zelf. Geen wonder dat ze hem hebben afgesneden en dat hij op 61-jarige leeftijd afhankelijk is van mama’s vrijgevigheid. Hij heeft het roer van zijn eigen leven niet meer in handen. Iemand moet eindelijk het licht hebben gezien. Prins Andrew – ondanks al zijn ontkenningen en zonder erkenning van aansprakelijkheid – werd duidelijk dat hij nooit kon winnen. En nu hebben zijn domheid en arrogantie hem bijna alles gekost wat hij waardeerde.