Christina, rust in vrede

In de laatste weken van haar leven zal prinses Christina meer met haar koninklijke komaf zijn geconfronteerd zijn dan ze wellicht had gewild.

Ze verbleef in haar appartement boven het hoofdgebouw van de Koninklijke Stallen, waar het doorgaans heerlijk rustig was. Maar door de drukte ter voorbereiding van de openstelling voor het publiek, moet er nu een kakofonie van geluiden zijn geweest. Sommige gesprekken moeten er, met de ramen open, letterlijk te volgen zijn geweest, van andere delen hoorde ze wellicht vlagen. Misschien deed het denken aan Soestdijk, in de tijd dat dat paleis volop in bedrijf was als het Koninginnedag was daar. Maar of dat goede of slechte herinneringen voor haar waren, weet ik niet. Christina gaf zelden interviews en als ze het wel deed, dan moest je je aan het thema houden. Probeerde je via een omweg toch een privévraag te stellen, dan kreeg je een reprimande en bij de tweede was het gesprek voortzetten onmogelijk, net als de discussie erover. De laatste keer dat ik haar sprak was bij het staatsbezoek van de koning en de koningin aan Italië. Het was na afloop van het concert van Janine Janssen dat het koningspaar aan de Italiaanse president aanbood als dank voor de gastvrijheid. Het was een kort, maar aardig gesprek. Ze vertelde dat ze sinds enkele jaren het hele jaar in Italië woonde. Ze had al een zomerhuis in Porto Ercole, het dorpje waar ook ooit vakantievilla De Gelukkige Olifant van prins Bernhard lag. “Maar ik ben op een leeftijd dat ik het hele jaar in een wat milder klimaat wil wonen”, vertelde ze. En dus had ze er een flat in de chique Romeinse wijk Monti gekocht, vanwaaruit ze heel erg veel concerten bezocht en waar ze haar kinderen en kleinkinderen ontving. Christina sprak vloeiend Italiaans en kon alleen prima haar weg vinden. Vergeten was ze niet in Nederland, maar men was niet met haar bezig. En dat vond ze prima. Een jaar later stond ze echter in het middelpunt van de belangstelling, omdat ze onder andere een tekening van Rubens wilde verkopen. Het land was te klein, maar Christina zette gewoon door. Wist zij toen al dat zij niet zo lang meer zou hebben en wilde ze haar kinderen en kleinkinderen liever geld nalaten dan een tekening, dure schilderijen en antiek porselein? Christina’s opzet werkte. Waar de schatting eerst tussen tweeënhalf en drie miljoen euro lag, haalde de veiling uiteindelijk zo’n acht miljoen op…

Het stoffelijk overschot van prinses Christina werd overgebracht naar de Koepel van Fagel op het terrein van Paleis Noordeinde, waar in besloten kring afscheid kon worden genomen door genodigden. Waar haar oorspronkelijk een plek in de koninklijke grafkelder te wachten stond, is het inmiddels zo dat alleen de koningsparen daar hun rustplaats krijgen. Prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven hebben zelfs al een graf laten bouwen, vlak achter de tuin van paleis Het Loo. Prinses Irene wil gecremeerd en deels uitgestrooid worden in het Zuid-Afrikaanse natuurgebied Bergplaas dat zij ooit kocht. Maar van Christina is niet bekend waar ze wilde dat haar stoffelijke resten blijven. Ook dat past wel een beetje bij haar.

Agenda Koninklijk huis 2019
31 augustus
Koning Willem-Alexander en koningin Máxima vieren ’s middags het begin van 75 jaar vrijheid in Nederland in Terneuzen.

4 september
Koningin Máxima is bij de lancering van de Nationale AI-cursus Junior in Toldijk en opent ‘s middags de eerste Groene Mineralen Centrale in Bletrum.

5 september
Koningin Máxima is bij de viering van veertig jaar De Kindertelefoon in Utrecht.

6 september
Koning Willem-Alexander opent het Nationaal Monument Oranjehotel in Den Haag.

Koninklijk Huis-deskundige Marc van der Linden volgt voor MAX Magazine de ontwikkelingen binnen de vorstenhuizen op de voet.