Piet (82): ‘Beste verenigingsscheidsrechter van Nederland’

Piet van Montfort uit Luyksgestel is altijd actief geweest bij voetbalvereniging De Raven. Sinds zijn vijftigste staat hij op het veld als scheidsrechter. Eerst bij de volwassenen, nu bij de jeugd. Vorig jaar verwierf hij de titel ‘Beste verenigingsscheidsrechter van Nederland’.

Foto’s: Jasper van Bladel

Op zaterdagochtend rond een uur of negen wandelt Piet van Montfort in zijn scheidsrechterstenue – zwarte broek, felgroen shirt, fluit om de nek – vanuit zijn huis naar voetbalvereniging De Raven. Boven zijn hoofd slaat de klok van de veertiende-eeuwse kerktoren. Het is slechts honderd meter; de Kerkstraat door en dan linksaf de gladgeschoren velden op. Piet heeft de maandag ervoor nog persoonlijk zorg gedragen voor de hagelwitte, met de kalkwagen getrokken lijnen. Om de twee weken fluit hij daar een jeugdwedstrijd. De jongens, allemaal 11 à 12 jaar, wachten hem al op. “Ze spelen op een half veld, wat voor mij goed te belopen is”, vertelt Piet. “Langere afstanden lukken me niet meer. Vroeger liep ik de honderd meter in elf seconden, nu loop ik elf meter in honderd seconden. En dan zeggen ze: “Knap zonder rollator!” Maar meehobbelen gaat prima. Ik vind het fijn om te doen. Die jochies kennen mij allemaal. Als ik ze in het dorp tegenkom, roepen ze: ‘Hé Piet, kom je nog fluiten?!’”

Mild voor de jeugd

Als KNVB-scheidsrechter was Piet streng en had hij echt de leiding, maar bij de jeugd pakt hij het losser aan. “Dat gaat wat meer spelenderwijs. Soms laat ik oogluikend dingen toe. Laatst stond er bijvoorbeeld een harde wind en lukte het de keeper maar niet de bal uit de hand uit te trappen. Een jonge medespeler nam de bal van hem over om het voor hem te doen, maar dat mag natuurlijk niet. Ik legde dat uit en zei dat ik eigenlijk een strafschop had moeten geven, maar liet het verder maar zo. Bij de groten moet ik dat écht niet doen; dan heb ik een groot probleem.”

Gewonnen met 804 stemmen

Piet speelde lange tijd zélf bij De Raven. “Toen ik trouwde en hier ging wonen, zocht ik aansluiting met de mensen in Luyksgestel. Zodoende ben ik in 1965 in het tweede elftal van De Raven gaan voetballen”, vertelt hij in zijn ‘mannenhuishouden’, dat een beetje doet denken aan een sportkantine. Nederlandstalige muziek uit de speakers, trofeeën, jeneverkruiken en ingelijste oorkondes aan de muur. Midden in de kamer staat op de tegelvloer prominent een klein formaat wedstrijdbiljart. Daarachter een ouderwets scorebord en een rek met biljartkeus. Piet heeft het zo ingericht toen hij na de dood van zijn vrouw naar dit appartement verhuisde. “18 maart 2015 overleed ze”, zegt hij, en het raakt hem nog steeds. Ze keert op verschillende foto’s in zijn huis terug. Ze maakte niet mee dat hij de beste verenigingsscheidsrechter van 2023 werd. Trots toont hij een zware bokaal van kunstglas, die getuigt van die eretitel. “Ik won de prijs met 804 stemmen. Die heb ik te danken aan een jongen in een rolstoel die ik begeleid met biljarten. Hij heeft veel stemmen voor me verzameld”, vertelt Piet.

Benieuwd naar het volledige interview? Dat leest u in MAX Magazine editie 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Marloes de Moor