Dat doen we gewoon voor elkaar

Pieter en Loes wonen al meer dan dertig jaar in de wijk Overvecht in Utrecht en even zo lang doen ze allebei vrijwilligerswerk in en voor de wijk. Ze zijn de ogen en oren van de buurt en verbinden ouderen met elkaar. Omkijken naar elkaar kregen zij met de paplepel ingegoten.

Het sociale gevoel van Loes en Pieter gaat terug naar hun jeugd. De ouders van Pieter kwamen uit Wijk C, met een touwtje door de brievenbus en een voordeursleutel van veel buren. Ze deelden hun eten met de buren als die even geen geld hadden, en zo doen Piet en Loes dat ook. Nu kookt zijn vrouw Loes ook voor de buurman verderop, die het na het overlijden van zijn vrouw moeilijk heeft.

Uit eigen portemonnee
Voor zes tot acht mensen uit de buurt, van wie ze weten dat ze het niet fijn hebben met Kerst, maken ze al jaren een kerstpakket, wat ze gewoon betalen uit eigen zak. Elke dinsdag brengt Pieter zo’n vijftien maaltijden langs bij eenzame ouderen, zodat zij het gevoel hebben dat zij er niet alleen voorstaan. Hij komt dus achter de voordeur, en heeft inmiddels hun vertrouwen gewonnen. Hij praat met ze en meldt als er meer zorg nodig is. “Als ik een pannenkoek maak voor een sikkeneurig vrouwtje, zeg ik: ‘Niet in één keer in je mond stoppen hè’, en zie ik toch een glimlach. Je moet wat van jezelf laten zien. Als ik ga wandelen met de hond, zeg ik tegen iedereen goedemorgen”, aldus Pieter.

Aandacht voor de jeugd
Hun werk voor de buurt begon op school, waar Pieter en Loes luizenouders waren. Ze maakten contact met de kinderen en de ouders en hadden respect voor
ieder gezin. Loes bleef actief op school, ook toen haar dochter al lang de lagere schoolleeftijd was gepasseerd. Pieter ging kwetsbare jongeren ondersteunen op weg naar werk.

Ouderen in de wijk
Loes steunt Pieter in wat hij doet. Zo gaat hij twee keer per jaar een week met kwetsbare ouderen op vakantie en rijdt hij ouderen met een busje naar hun bestemming. Loes ziet de mensen op straat en biedt een luisterend oor. Zo nodigde ze twee buurvrouwen uit voor een barbecue. Tussen de vrouwen klikte het zo goed, dat ze nu vriendinnen zijn. Buurvrouw Ineke: “Loes stuurt me elke dag even een appje. Toen we door Loes bij elkaar gebracht werden, zijn we zelf ook gaan afspreken. Heel leuk!” Buurvrouw Diny onderstreept het waardevolle contact. Voor haar doet Pieter kleine klusjes in huis. ”Voor mij is hij goud waard.” MAX Maakt Mogelijk vindt dat Pieter en Loes een mooie bos bloemen verdienen voor hun goede werk voor de wijk.

MAX Maakt Mogelijk
IEDERE ZATERDAG OM 17.30 UUR OP NPO 2