‘Het was één groot schoolreisje!’

In de jaren tachtig waren de Dolly Dots een ongekend succes in binnen- en buitenland. Na een succesvolle reünie-tournee in de theaters nemen ze in de Ziggo Dome afscheid van het publiek met hun allerlaatste, door MAX op tv uitgezonden, show. Patty Zomer (60) en Angela Groothuizen (63) vertellen over hun bijzondere band en hoe hun leven dankzij de Dolly Dots veranderde in een achtbaan. 

Angela: “Patty heb ik altijd gezien als mijn kleine zusje, nog steeds, ook al schelen we maar drie jaar. Moet je voorstellen: ze was pas zeventien toen we met de Dolly Dots begonnen!”
Patty: “Ik ben toen uit huis gegaan en met Angela gaan samenwonen in Amsterdam-Zuid waar zij iets huurde.”
Angela: “Als Patty en ik ’s nachts helemaal uitgewrongen thuiskwamen, had zij nog een gehaktbal van haar moeder die we dan opwarmden en samen deelden, haha.”
Patty: “Na de Dolly Dots ben ik als kledingstyliste Angela altijd blijven kleden, dan blijft de band ook stevig. We zijn allemaal iets anders gaan doen, maar we hielden wel contact. Eens in de zoveel tijd lunchen we met z’n allen.”

Hoe was om als zestiger weer op het podium te staan?
Patty: “We hebben 62 theatershows gedaan en sluiten af in de Ziggo Dome met een Symphonica in Rosso concert. Vooraf hebben we goed getraind om topfit te zijn. In het begin dacht ik na één nummer: mijn god, ik ben kapot en we moeten nog tweeënhalf uur! Maar dan neemt de adrenaline het over en ga je gewoon. Alleen de volgende dag voelt het alsof er een hele stoet vrachtwagens over je heen is gereden.”
Angela: “Ik ben natuurlijk 33 jaar lang op de bühne blijven staan en nooit gestopt. Dat scheelt, denk ik, maar ook bij mij kraakt het allemaal wat meer.”

In de jaren 80 hadden jullie megasucces.
Angela: “Ik heb verschrikkelijk veel meegemaakt in mijn leven, maar het meeste daarvan was voor mijn dertigste met de Dolly Dots.”
Patty: “Het was tien jaar lang een ongekende achtbaan met hits over de hele wereld tot en met platina in Japan. Kwamen we daar aan voor een tournee, stonden er zes limo’s klaar en hordes fans met T-shirts ‘Welcome Dolly Dots’. We gingen met zeventig koffers aan cadeaus terug naar Nederland.”
Angela: “We moesten een keer van Oostenrijk naar Duitsland voor een optreden. Werd er een privévliegtuig geboekt. Van dat soort krankjorum dingen allemaal.”

Hoe ondergingen jullie die enorme populariteit?
Patty: “Ik denk dat we het nu bewuster zouden mee- maken. Voor ons was het toen één groot schoolreisje.”
Angela: “Ook in Nederland was het gekte en zijn we regelmatig gevlucht om niet door fans onder de voeten te worden gelopen. Tijdens een opening van een winkel in Alkmaar kwam ik klem te zitten tussen fans en een glazen pui. Ik had later korsten op mijn hoofd van de plukken haar die eruit getrokken waren.”
Patty: “In een platenwinkel in Enschede moest de brandweer het massaal toegestroomde publiek wegspuiten, terwijl wij via de achteruitgang op de vlucht sloegen.”

In 2009 overleed Dolly Dot Ria Brieffies…
Angela: “Als je als groep zó veel met elkaar meemaakt, ben je familie van elkaar geworden. Daardoor was het verlies van Ria ontzettend pijnlijk. Het voelde of er een stuk van ons gezamenlijk licht was weggevaagd.”
Patty: “Haar dood heeft echt een gat geslagen in de groep. Want behalve dat ze heel goed zong, had ze een bepaalde energie waarmee ze alles bij elkaar hield.”
Angela: “Na haar dood waren we allemaal vrij stil naar elkaar; rouwen doe je toch alleen. Nu voelt het alsof dat weer geheeld is. Maar we missen haar nog allemaal.”
Patty: “In onze show hebben we een muzikaal eer-betoon aan Ria. Haar man en dochter – haar zoon kon het niet aan – zijn komen kijken. Nou dat was heel emotioneel, maar ze vonden het gelukkig heel mooi.”

Zijn jullie rijk geworden van het succes?
Patty: “Voor een tiener verdiende ik destijds goed, maar verder heb ik er geen geld aan overgehouden.”
Angela: “Per verkocht album ging er misschien een kwartje naar de groep en dat moest dan nog verdeeld worden.”
Patty: “En dan hadden we ook nog een manager die er met een paar ton vandoor is gegaan.”
Angela: “Op een gegeven moment hadden we als groep zelfs een belastingschuld die afbetaald moest worden!”
Patty: “Het heeft me wel heel veel levenservaring en mensenkennis opgeleverd. Dat is ook goud waard.”
Angela: “De Dolly Dots hebben mijn leven in een bepaalde richting geduwd, anders was ik waarschijnlijk naar de Toneelschool gegaan of de Kunstacademie. Het voelt of het zo heeft moeten zijn.”