‘Blijvend op zoek naat de zin van het leven’

Elly en Rikkert Zuiderveld maakten naam door hun zelfgeschreven liedjes, hun muzikale optredens, hun kinderboeken en hun gedichtenbundels. En nu is er een biografie over hun boeiende leven, geschreven door historicus Herman Veenhof.

De eerste vraag die rijst, is natuurlijk: Waarom hebben jullie het boek niet zélf geschreven? Elly Zuiderveld (76) aan de telefoon met haar man Rikkert (75) op gehoorafstand: “We dachten daar weleens over, maar kampten met tijdgebrek. Toen Herman met het voorstel kwam ons leven te reconstrueren, waren we direct geïnteresseerd. We vinden het een geslaagd boek geworden.”

GESTRANDE WERELDREIS
Elly Nieman en Rikkert Zuiderveld ontmoetten elkaar in 1967 bij hun gezamenlijke vriend Jop Pannekoek, die later als televisieregisseur furore zou maken. Uit het samen musiceren, zegt Elly, groeide liefde voor elkaar. In 1971 begonnen ze aan een wereldreis naar India, maar die strandde in Spanje. “Onze kinderen, we hadden er toen twee, wilden weer naar school. Na de terugkeer in Nederland gingen we nog meer aandacht geven aan schrijven en zingen.” En aan het schrijven van kinderboeken. Elly doet dat nog steeds. “Kost geen enkele moeite. Ik blijf me gemakkelijk verplaatsen in de kinderwereld en weet hoe jonge kinderen praten. ‘Chillen’, ‘cool’ en ‘vet’ zijn uitdrukkingen waarin ik me herken.”

‘KERK VAN ONGEVERFD HOUT’
Elly is van huis uit katholiek. “Rikkert komt uit een socialistisch nest. Ik ga weer naar de kerk, hij niet. Ook wat kerkbezoek betreft laat hij me vrij en in mijn waarde. Hij gaat, zegt hij, naar de kerk van het ongeverfd hout. Hiermee bedoelt hij de bomen in het bos. We blijven op zoek naar de zin van het leven”, vervolgt Elly. “Elke dag ontdek je nieuwe dingen. Als je ouder wordt, is alles wat meer bezonken. Je wordt milder in je denken. Geluk is in mijn ogen een staat van tevredenheid en dankbaarheid. En richt je, leerden Rikkert en ik, niet langer op wat je niet bent en wat je niet hebt, maar probeer te waarderen wat je wél bent en wat je wél hebt.”

‘ZWEVERIG? DAT KAN’
Met de kortgeleden gestorven Jan Rot sprak en appte ze regelmatig. “Ook Jan had geen angst voor de dood en geloofde in een leven na dit leven. Volgens mij beland je dan in een paradijselijke toestand in een mooie tuin. Waarschijnlijk klinkt het voor een heleboel mensen misschien wat zweverig. Dat kan.”