DOOF DOOR CORONA: ‘Aan haar mond zag ik dat mijn vrouw iets zei’

Geachte dokter Ted,

Ik herken me sterk in het verhaal van Alida in Max Magazibe 19. Bij mij werd tot mijn stomme verbazing op 3 januari corona geconstateerd. Ik was zo voorzichtig geweest, maar uiteindelijk toch de klas. De rest van mijn familie had het allemaal al gehad. Allen gevaccineerd. Hun problemen waren hooguit wat griepverschijnselen. Hoa anders was het bij mij. Een week na de positieve test trad ineens “plotsdoofheid’ op.

Robert

Een indrukwekkende e-mail van Robert, die ik wat meer ruimte wil geven, omdat hij veel vertelt over de plotselinge afname van zijn gehoor door de corona-besmetting die hij doormaakte. Het geeft aan wat de gevolgen kunnen zijn van deze nieuwe infectieziekte.

‘Ik raakte in paniek’
Robert schrijft: “Ik werd ‘s morgens wakker en constateerde direct dat er iets niet klopte. Ik had de wekkerradio niet gehoord. Ik stootte mijn vrouw aan en ze zei iets. Dat zag ik aan de bewegingen van haar mond, maar wat ik hoorde was slechts ‘onderwatergeluid’. Ik verstond geen woord. Toen raakte ik in paniek, want al snel bleek dat ik ook veel andere geluiden niet meer hoorde. Water uit de kraan: niets, wcdoortrekken: niets, koffi eapparaat: niets. Met stomheid geslagen – letterlijk – ben ik aan de eettafel gaan zitten en probeerde me een voorstelling te maken van hoe het leven als dove zou zijn.”

‘Duurt een paar maanden’
Ik kan me de schrik indenken die zich meester maakte van Robert en zijn vrouw: “Mijn vrouw probeerde wel te spreken tegen me, maar ik hoorde niets”, beschrijft hij. “Ook niet als ze schreeuwde. Wanhopig gebaarde ik naar een pen en bloknoot. Ze schreef: ‘Ik ga nu direct de dokter bellen.’ Die constateerde dat hart en longen schoon waren en dat mijn saturatie (de hoeveelheid zuurstof in het bloed, TvE) 98,5 procent was. Maar wel een verstopte neus en mogelijke voorhoofdsholteontsteking. Volgens hem zou dat de buis van Eustachius verstoppen en mijn gehoorverlies veroorzaken. Zijn advies: ‘Hoe moeilijk het ook is, probeer dit even te accepteren. Het gaat misschien wel een paar maanden duren.’”

Permanente schade
Nu, een halfjaar later, komt het gehoor van Robert heel langzaam weer terug. Maar optimaal is het nog allesbehalve. “Ik kan weer een gesprek voeren, maar moet de mensen daarbij aankijken om hun mondbewegingen te zien. Telefoongesprekken zijn nog steeds lastig. Soms moet ik raden wat er gezegd wordt. Het is wel duidelijk nu dat ik permanente gehoorschade heb opgelopen. Ik schat het op circa 30 procent. Dat is best veel.”

Prednison had geholpen
Dat ben ik volledig met hem eens. Ik vind ook dat deze ‘zenuwdoofheid’, want daarvan lijkt sprake, aanleiding had moeten zijn voor de huisarts om hem acuut door te verwijzen naar een KNO-arts. Die zou waarschijnlijk prednison hebben voorgeschreven, waarmee veel schade voorkomen had kunnen worden. Maar na alles wat Robert (en zijn vrouw) is overkomen: best bijzonder dat het gehoor weer bijtrekt. Waarschijnlijk is er met een gehoorapparaat ook wel wat verbetering te krijgen. Veel sterkte Robert!

Onder redactie van René Steenhorst