Zoon Rinse over Piet Keizer: ‘ Ik mis mijn vader heel erg’

Op 14 juni speelt het Nederlands elftal tegen Wales. Die dag zou Piet Keizer 79 jaar zijn geworden. Ruim vijf jaar geleden overleed deze legendarische Ajacied en international, bekend om zijn onnavolgbare schaarbeweging. We spraken zijn zoon Rinse (51).

We staan meer stil bij zijn sterfdag, 11 februari, dan bij zijn verjaardag. De laatste keer werd zijn borstbeeld onthuld in het Ajax-spelershome. Ik mis mijn vader heel erg. Dat blijft. Want je hebt maar één vader”, zegt Rinse Keizer, databasebeheerder bij de Hogeschool van Amsterdam.

In hoeverre lijk je op je vader?
“Ook ik ben wat eigenzinnig, maar misschien wel meer geneigd tot het maken van compromissen. Piet ging uit van zijn eigen gelijk. Het moest op zijn manier, anders niet. Hij gedroeg zich heel sociaal. Hij kwam voor anderen op, wilde zorgen voor anderen. Voor de buitenwacht gedroeg hij zich soms stug, maar in wezen was hij een eerlijke, rechtschapen man met een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Hij stelde zich altijd rechtdoorzee op.”

Heb je zelf gevoetbald?
“Bij de AFC-jeugd, SDW en in een vriendenteam. We speelden tegen andere Amsterdamse teams. Mijn vader kwam regelmatig kijken. Dat combineerde hij met een gehaktballentest in de kantine. Hij liet me weten waarom de gehaktballen bij Zeeburgia lekkerder smaakten dan die bij DWS.”

Wat herinner je je van jullie gezamenlijke uitjes aan de thuiswedstrijden van Ajax?
“Dat was het Ajax van Henning Munk Jensen, Ray Clarke, Frank Arnesen en Søren Lerby. Prachtige tijden, samen met mijn vader naar onze club. Wat hem minder aanstond, was dat de mensen hem binnen en buiten het stadion, op straat of bij het tank station aanspraken. ‘Hallo Piet, hoe is het?’ Hij kon daar niet tegen. Mijn vader juichte niet snel en hij zong niet mee. Ook op de tribune van de Arena lette hij vooral op wat er beter moest. Waarbij hij zijn eigen spel en zijn eigen kwaliteiten als de norm beschouwde. Weinig spelers slaagden erin die norm te halen.”

Hoe was je vader als opa?
“Hij was geen typische opa. Toen Sam en Suzie klein waren, konden we altijd een beroep op hem doen. Zoals voor het naar en school en de voetbaltraining brengen en ophalen. Hij verraste ons gezin vaak. Zo tikte hij op het raam en riep: ‘Doe eff e open.’ En dan had hij een kippetje of een visje meegebracht.”

Piet hield van vissen en van zeilen.
“Hij genoot van rust en van de natuur. Ergens naartoe zeilen, een bakkie doen, en verder zeilen. Dat deed hij alleen met zeer goede vrienden. Vrienden die zijn vertrouwen hadden gewonnen. Dat was een vereiste voor deze lieve man, iemand op wie ik supertrots ben.” Nederland-Wales DINSDAG 14 JUNI 20.45 UUR NPO 3