Column van Jan: Alles voor niets?

Tijdens de voorbereidingen voor de actie ‘MAX voor Limburg’ werd mijn aandacht telkens getrokken door de nieuwsmedia, omdat de Taliban razendsnel heel Afghanistan onder de voet liepen.

Ik houd mijn hart vast voor het lot van de vrouwen en meisjes daar en dat van de mannelijke Afghanen die de internationale troepenmacht ISAF ondersteunden bij het uitvoeren van haar taken.

Maar vooral gaan mijn gedachten uit naar al die Nederlandse veteranen die daar twintig jaar lang hun stinkende best hebben gedaan om de stabiliteit te handhaven, de burgers te beveiligen en het land opnieuw op te bouwen. Dat ze dat moesten doen onder levensgevaarlijke en uiterst zware omstandigheden, heb ik met eigen ogen kunnen ervaren, toen ik onze militairen in 2008, 2015 en 2018 bezocht voor het groetenprogramma ‘Missie MAX’.

Hoe frustrerend moet het voor hen zijn om nu die hartverscheurende beelden te zien van de chaos en angst onder de bevolking. Zijn al die inspanningen om daar een staatsvorm in te voeren naar westers voorbeeld met gelijke rechten voor mannen en vrouwen dan voor niets geweest? Hebben 25 kameraden voor niets hun leven opgeofferd voor de goede zaak? Hoop verloren, al verloren. Het zaadje dat onze veteranen daar hebben geplant zal ooit uitkomen, daar ben ik van overtuigd.