Wims muziekcafé moest dicht

Ruim een jaar na de opnames voor MAX Maakt Mogelijk gaan we opnieuw langs bij Wim Meter in seniorencomplex De Boomberg in Hilversum, waar hij als vrijwilliger werkt. Hij ontvangt ons op dezelfde plek waar hij vorig jaar nog achter de bar stond in zijn Sociëteit van Toen. Maar we herkennen het niet meer terug…

Bouwvakkers zijn druk aan het verbouwen, overal staan steigers. “Op de begane grond komen nu extra appartementen. Daarom moest ons café hier weg”, aldus Wim. Zeven jaar geleden kwam Wims vader door dementie in het seniorencomplex terecht. Wim was net met pensioen en ging dagelijks naar zijn vader toe. De directie vroeg hem of hij er wat voor voelde een gezamenlijke huiskamer voor de bewoners in te richten, maar Wim zag meer in een muziekcafé. “Ik heb vroeger platenhoezen ontworpen en heb goede contacten in de muziek.”

ELKE KEER FEEST
Al snel was er drie keer in de week een muzikale middag voor de demente ouderen van de gesloten afdeling, die daar ontzettend van genoten. “Mensen die normaal geen woord uitbrachten, zongen opeens woord voor woord elk liedje mee. Dat was geweldig!” Er kwamen geregeld muzikanten live optreden, die nummers van vroeger speelden. “Elke middag sloten we af met ‘Kom van dat dak af’ van Peter Koelewijn. Elke keer was dat feest!’”

KLAP NA KLAP
De vader van Wim is twee jaar overleden aan de gevolgen van een gebroken heup. Een grote klap voor Wim, maar hij bleef zich inzetten voor het café en de bezoekers. Een tijdje terug kreeg Wim van de directie te horen dat ze gingen verbouwen en dat het café verplaatst zou worden. “Ik word er een beetje treurig van nu ik mijn soos zo terugzie. Ik heb hier zeven Wims muziekcafé moest dicht jaar zo veel plezier gehad. Ik moet maar zo denken: dat gaan we boven op de nieuwe locatie voortzetten!”

WACHTEN OP BETERE TIJDEN
Natuurlijk kreeg ook het seniorencomplex waar Wim werkt te maken met het coronavirus. “De bewoners moeten zo veel mogelijk op de kamers blijven en wij moesten helaas de soos sluiten. De bewoners missen het enorm, maar ook de vrijwilligers en de muzikanten missen het! Die genoten ook van de blije bezoekers.” Het nieuwe café is inmiddels af, maar al bijna een jaar niet open geweest. “Het contact mis ik het meest. De blije koppies van de mensen. Muziek maakt zo veel bij hen los. Dan zie je de oogjes opengaan. Dat mis ik. Daar hebben we het ooit voor opgezet. We wachten op betere tijden.”