Adrie Moulijn over haar Coen: ‘Feyenoord was z’n alles’

Inmiddels is het alweer bijna tien jaar geleden dat oud-voetballer Coen Moulijn overleed. Tijd voor een terugblik op het leven van deze legendarische linksbuiten van Feyenoord.

Toen Feyenoord na vier wedstrijden bovenaan stond, maakte mijn hart een sprongetje. Want het was de eerste keer in drie seizoenen dat we de ranglijst aanvoerden”, vertelt Adrie Moulijn (80), de weduwe van Feyenoords grootste icoon uit de geschiedenis. Coen Moulijn overleed bijna tien jaar geleden. Hij werd 73. Binnen de Kuip herinnert een standbeeld aan de legendarische linksbuiten met de weergaloze dribbel.

‘Ik dacht dat hij sliep’
“Op nieuwjaarsochtend 2010 keken we vanuit onze woning aan de Maasboulevard naar het vuurwerk. Op een gegeven moment ging ik naar de slaapkamer. Toen ik weer in de huiskamer kwam, zag ik Coen in de stoel zitten. Beetje onderuit gezakt. Van de drank kon het niet zijn; we hadden slechts een paar wijntjes op. Ik dacht dat hij sliep. Ik tikte tegen zijn wang. ‘Coen, Coen’, zei ik. Geen reactie. Hij verroerde zich niet. Onmiddellijk belde ik 112. In het Erasmus Medisch Centrum constateerde men een zwaar herseninfarct. Drie dagen later stierf hij.”

‘Coen was Coen niet meer’
“Ik denk dat de dood van zijn gehandicapte zoon Raymond, enkele maanden eerder aan de gevolgen van kanker, misschien de hoofdoorzaak van het infarct is geweest. Dat greep hem enorm aan. Van een opgewekte man veranderde Coen, die een nier aan Raymond had afgestaan, in een aangeslagen, depressieve man. ‘Coen is Coen niet meer’, fluisterde men buiten zijn gehoor in onze vaste skybox. Elke thuiswedstrijd waren we van de partij. Zei ik iets over wat zich op het veld afspeelde, stootte hij me aan. Om vervolgens te brommen: ‘Jij moet je mond houden. Je hebt er geen verstand van.’”

‘Geen kwaad woord over onze club’
“Zachtaardigheid kenmerkte zijn karakter. Hij zag altijd het goede in de mens. Als iemand een beroep op hem deed, hielp hij waar mogelijk. Kritiek op Feyenoord verdroeg hij moeilijk. Tijdens langdurig slechte tijden, en die kende onze club regelmatig, zei hij nooit iets lelijks over onze club. Feyenoord was z’n alles.”

‘Coen leeft voort’
“Na zijn actieve loopbaan runde Coen een herenmode­zaak. Mijn ex-man was daar etaleur, ik ging er ook werken. Van het één kwam het ander. We zijn 34 jaar samen geweest. Hoe langer Coen er niet meer is, hoe meer ik hem mis. Wat troost biedt: hij leeft voort. Ras-Feyenoorders spreken me er vaak over aan. Hoe ze van hem in de periode 1955-1972 hebben genoten. Door corona mag ik dus niet naar het stadion. Als ze spelen, zet ik in de keuken zachtjes Radio Rijnmond aan. Pas nadat op mijn telefoon de ringtone klinkt dat Feyenoord heeft gescoord, zet ik de volumeknop harder. En in gedachten kus ik dan Coens hoofd, zoals ik dat altijd écht doe op het standbeeld in het stadion.”