SEH-arts Gor Khatchikyan (33) gaf de coronacrisis een gezicht: ‘Het leven is soms een strijd’

Gor Khatchikyan werd geboren in Armenië en vluchtte samen met zijn ouders naar Nederland. Toen hij in Amsterdam aan zijn droomstudie geneeskunde begon, was hij uitgeprocedeerd asielzoeker. Door het generaal pardon kreeg Gor een verblijfsvergunning en kon hij zijn studie afmaken. Grote bekendheid verwierf Gor met zijn indringende verslagen vanaf de Spoedeisende Hulp in het tv-programma ‘Frontberichten’. In zijn boek ‘De coronacrisis, verhalen van de frontlinie’ neemt hij ons mee achter de schermen van de spoedeisende hulp. In zijn Utrechtse huiskamer wordt mijn oog getrokken naar een schilderij met daarop een jongeman die op een muurtje zit en over de bergtoppen uitkijkt. Heel dichtbij wordt het zicht door wolken weggenomen. “Dat ben ik”, zegt Gor. “Het is een schilderij dat mijn leven typeert. Mijn moeder heeft het geschilderd en ik kreeg het van haar voor mijn 32ste verjaardag.”

Hoezo typeert dit schilderij jouw leven?
“Ooit maakte ik met een goede vriend van mij een motortrip door Frankrijk. We reden door de bergen, een koude, natte dag. Op die gladde slingerwegen is dat niet zonder gevaar. Maar je weet dat je uiteindelijk bovenaan de weg, op de top, boven de wolken uit zal komen. Dat was onze focus. Dit schilderij verwoordt dat het leven soms een strijd is, dat je voor moeilijke keuzes kan komen te staan.”

Jij was degene die via het televisieprogramma ‘Frontberichten’ en als gast bij ‘Op1’ de coronacrisis een gezicht gaf. Mensen die ik sprak, kregen bij het horen van je naam zelfs een twinkeling in hun ogen en columnist Angela de Jong schreef: ‘Gor is een blijvertje.’ Dan lijkt het mij moeilijk bescheiden te blijven.
“Na die eerste keer aan tafel bij ‘Op1’ kreeg ik zó veel berichten en complimenten, dat ik er verlegen van werd. Natuurlijk deed mij dat goed, maar ik had het niet nodig om mijn identiteit vorm te geven. Ik heb het niet nodig als brandstof om verder te kunnen. Recht doen en goed doen voor de mensen om mij heen, dat is de ware brandstof. Ik doe dat vanuit mijn geloof en vanuit mijn opvoeding. Als morgen niemand meer weet wie Gor is, dan word ik daar niet ongelukkiger van.”

In jouw boek ‘De Coronacrisis, verhalen van de frontlinie’ neem je ons mee achter de schermen en laat je zien hoe de crisis bestreden is. Heftige verhalen en het contrast tussen geloof, angst en isolatie is soms wel heel erg groot.
“Op mijn werk zie ik ernstig zieke mensen binnenkomen. Vaak in eenzaamheid, onzekerheid en grote angst. Het contrast tussen wat ik geloof, wat ik hoop, wat ik zie en de wonderen die ik wil zien, is vaak enorm groot. Ik heb dagen meegemaakt met enorm veel slecht nieuws, veel verdriet. Dat waren ook dagen waarin ik dankbaar was voor mijn geliefden, mijn familie. Dat we gezond zijn en elkaar hebben. Het liefst zeg ik dan niet eens zo veel, maar dan knuffel ik ze.”

Wie zijn jouw geliefden?
“ Mijn ouders en mijn broer zijn mijn rots in de branding. Verder heb ik twee heel goede vrienden. Eén is mijn motorvriend Ando en de ander is Edgar.”

Wat was jij voor jongetje?
“Ik ben nu veel méér dan toen ik zeven jaar oud was op zoek naar avontuur. Volgens mijn moeder wilde ik al vanaf mijn zevende dokter worden. Daarnaast speelde ik ook piano op hoog niveau maar vanaf mijn twaalfde werden meisjes belangrijker dan de toetsen.”

Ben jij dapper?
“Dappere mensen zijn voor mij mensen die ondanks hun angst een bepaalde keuze durven te maken. Zoals verzetsmensen. Mensen die een offer durven te brengen met gevaar voor eigen leven. Voor wie het doel belangrijker is dan hun eigen rustige leventje. Mijn angst overwinnen is een onderdeel van dapper worden.”

Waar is Gor over vijf jaar?
“Ik hoop over vijf jaar een vrouw en kinderen te hebben. Kinderen opvoeden lijkt mij geweldig. En qua carrière zou ik wel iets in de politiek willen doen. Ik zou wel minister van Volksgezondheid willen zijn. Ik sluit ook niet uit nog iets in de politiek in Armenië te gaan doen; mijn eigen land mee helpen opbouwen.”

Jij opent harten, is daarom iedereen zo gek op jou?
“Ik ben welbespraakt en misschien vinden mensen dat ik een interessant leven heb. Het kan ook komen door iets dat niets te maken heeft met menselijk talent, maar dat is meer theologisch, en dat heet ‘zalving’. Ik wil graag geloven dat de gunst van de hemel op mijn leven rust. De bijbel zegt: ‘Wie betrouwbaar is in het klein zal veel toevertrouwd worden.’ Maar dat begint wel in het klein.”

Jij bent iemand die de harten van anderen verwarmt. Hoe komt het dat het nog niet gelukt is jouw eigen hart voor die ene grote liefde open te stellen?
“Het is een relevante vraag die mij de laatste twee jaar het meest heeft beziggehouden. De vrouw waarmee ik in passie de diepere laag in verbondenheid aan wil gaan, heb ik nog niet ontmoet. Ik ben geen workaholic die geen prioriteiten buiten zijn werk stelt. Als ik echt zou denken: dit is haar, dan zet ik alles aan de kant.”