Samen één

Het Nationaal Comité 4 en 5 mei laat ieder jaar het Nationaal Vrijheids­onderzoek uitvoeren om de beleving van Nederlanders ten aanzien van 4 en 5 te mei te volgen. Deze beleving kan in de loop der tijd veranderen.

De Tweede Wereldoorlog ligt immers steeds verder achter ons en jongere generaties hebben geen eigen herinneringen meer aan deze oorlog. Uit de laatste onderzoeksresultaten blijkt gelukkig dat het draagvlak onder de bevolking voor de herdenking op 4 mei en de viering van de bevrijding op 5 mei nog steeds groot te zijn. Uiteraard zijn 65-plussers meer emotioneel betrokken bij deze dagen dan jongeren. Het is daarom spijtig te moeten constateren dat het aandeel mensen dat de Nationale Herdenking via de media volgde afnam van 62 naar 49 procent en dat steeds minder mensen daadwerkelijk twee minuten stilte in acht nemen (van 85% naar 78%). Niettemin beschouwen negen op de tien mensen dodenherdenking als een moment om respect te tonen voor oorlogsslachtoffers, acht op de tien zien het als een moment van saamhorigheid. Zes op de tien Nederlanders geven aan dat ze zich verbonden voelen met andere Nederlanders tijdens de herdenking. Dat is meer dan bijvoorbeeld tijdens grote sportevenementen. Acht op de tien mensen vinden 5 mei een dag waarop ze erbij stilstaan dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. De vrijheid van meningsuiting is, als het aan Nederlanders ligt, het meest wezenlijke van leven in een democratie. Laten we zo lang mogelijk die saamhorigheid koesteren evenals de vrijheid van meningsuiting, hoewel die twee waarden steeds vaker op gespannen voet met elkaar staan. Ik word namelijk weleens meningenmoe, vooral op social media, waar godzijdank slechts een klein deel van de bevolking elkaar met zeer felle bewoordingen de maat neemt. Laten we daar tenminste op 4 en 5 mei afstand van nemen.