Vingertje

Driekwart van de lezers van het Brabants Dagblad vindt dat het zorgpersoneel van ‘Het Laar’ forse steken heeft laten vallen. In dat woonzorgcomplex in Tilburg werd onlangs een 85-jarige bewoner pas vijf dagen na zijn overlijden gevonden in zijn appartement. De man leefde er zelfstandig en zonder zorg. Een medebewoner deed navraag, omdat hij de man al twee dagen had gemist bij de lunch. Toen een personeelslid in het appartement ging kijken, trof hij de overleden man aan in zijn stoel. Hoe kan het dat iemand ongemerkt vijf dagen dood in zijn appartement ligt? De instelling doet daarnaar onderzoek, maar opvallend is dat de buitenwereld meteen al met een beschuldigend vingertje wees naar het zorgpersoneel.

Tijdens de paasdagen ging ik eens bij mezelf te rade. Nu steeds meer ouderen zolang mogelijk zelfstandig (moeten) blijven wonen, hoe goed wordt er dan naar hen omgekeken? Hoe voorkomt u dat dit lot uw vader, moeder of andere dierbare treft? Natuurlijk, je kunt denken aan allerlei ‘technische oplossingen’, zoals een hartslagzender, camera’s, een telefooncirkel, of – onschuldiger – elke dag een potje ‘Wordfeuden’. Maar ligt de ware oplossing niet veel dichterbij? Moeten we het niet veel meer bij onszelf zoeken? Zonder te vervallen in Big Brother-achtige toestanden, zouden we gewoon ook eens tijd moeten maken voor de ander, op bezoek gaan, ’s avonds even bellen. Aandacht geven.