Hij is 21 april tachtig geworden. Maar nog steeds treedt zanger Ronnie Tober op. De jaren lijken geen vat op hem te hebben gehad. Tijd voor Jaap van Deurzen om mooie herinneringen met Ronnie op te halen.
Foto: Roland J. Reinders
Thanks kid!”, zegt de charismatische Amerikaanse senator John Fitzgerald Kennedy in 1960 tegen de dan vijftienjarige ‘zanger’ Ronnie Tober. De puber van Nederlandse afkomst heeft geen flauw idee voor wie hij net een liedje heeft gezongen tijdens de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Op 20 januari 1961 wordt John F. Kennedy tot de 35ste president van Amerika gekozen. “Ik had daarvoor ook al voor vicepresident Nixon gezongen.” Dat optreden is drie jaar later de reden dat Ronald Tober (1945) mag aanschuiven bij de talkshow van Willem Duys: ‘Voor de vuist weg’. Het wordt de opmaat naar de succesvolle Nederlandse carrière van zanger Ronnie Tober.
Vleugje Amerikaans
De sympathieke artiest, die nog steeds optreedt, wordt binnenkort tachtig. Hij is in mijn ogen geen steek veranderd. Ik spreek hem in zijn stijlvolle appartement in het centrum van Bennekom. Hij heeft net een kleine operatie aan zijn voet ondergaan en loopt ietwat mank door de kamer. “Ik had een knobbel op mijn linkervoet en die is weggehaald. Die operatie duurde 20 minuten. Ja joh, ouderdom komt met gebreken. Voor de rest ben ik heel fit, hoor.” Zijn Nederlands is feilloos, hoewel er nog steeds af en toe een vleugje Amerikaans insluipt. Ik hoor het mijn vader nog zeggen als we Ronnie op tv zien: “Hij is al veertig jaar in Nederland en praat nog steeds met dat Amerikaanse accent. Die loopt gewoon interessant te doen.” Ronnie: “Ja, daar heb ik lang last van gehad. Ik moest elke keer uitleggen dat ik hier niet naar school ben geweest en dat ik de taal dus nooit heb geleerd.”
Delicatessenzaak
Ronnie Tober is drie jaar oud als het gezin in 1948 verhuist naar Albany, de hoofdstad van de Amerikaanse staat New York. Zijn ouders hadden voor de oorlog een delicatessenzaak in Bussum. Maar Ronnies vader heeft het, na een verblijf in kamp Amersfoort tijdens de Tweede Wereldoorlog, wel gehad met ons land en wil naar Amerika emigreren. “Als kind deed ik niets liever dan zingen en ik zat van mijn achtste tot mijn veertiende in het plaatselijke kerkkoor in Albany. Ook op familiefeestjes zong ik graag, begeleid door mijn moeder op de piano. Toen ik wat ouder werd, heb ik meegedaan aan allerlei talentenjachten. Ik ben toen ‘Junior Mister America’ geworden. Mijn eerste single was ‘Who taught you how’. Daarna ging het snel en mocht ik optreden in grote Amerikaanse tv-shows als de ‘Perry Como Show’ en ‘The Ed Sullivan Show’.”
Liever terug naar Nederland
In 1963 wil zijn familie hem voor zijn achttiende verjaardag een tweedehandsauto schenken. Ronnie: “Maar ik wilde liever een keer naar mijn familie in Nederland toe. Die had ik voor het laatst als driejarig knulletje gezien. Mijn tante Hennie stuurde gelijk een brief aan presentator Willem Duys. Ze heeft hem toen gevraagd of hij geïnteresseerd was in een optreden van mij, en schreef erbij dat ik voor twee Amerikaanse presidenten had gezongen. Dat vond Willem wel interessant. Op 27 december 1963 heb ik toen voor 150 gulden live het liedje ‘Up The Lazy River’ gezongen in ‘Voor de vuist weg’.”
Tekst: Jaap van Deurzen
Benieuwd naar het hele interview? Dat leest u in MAX Magazine editie 17. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
