Terug in de tijd: dit zijn uw favoriete jeugdherinneringen

Ter gelegenheid van onze 100^ste MAX Magazine-nieuwsbrief, vroegen we u om uw favoriete jeugdherinnering door te sturen. Hieronder bundelen we een aantal mooie inzendingen.

Foto: Nationaal Archief, CC0

Brieven van vader

Juliette Tilder-van Duijne (geboortejaar 1958): “Mijn vader zat bij de Koninklijke Marine en toen ik klein was, zat hij vaak op zee, soms maandenlang. Ons gezin bestond uit vier kinderen en in die tijd was bellen nog onbetaalbaar. Maar mijn vader schreef elke week brieven aan mijn moeder en aan alle vier de kinderen. Toen vonden we dat heel gewoon, maar als ik er nu op terugkijk, is dat toch wel heel bijzonder en vind ik het heel jammer dat de kinderbrieven niet bewaard zijn gebleven.”

Het einde van de oorlog

Martin van der Kleij (geboortejaar 1937): “Mijn belangrijkste herinnering is het einde van de oorlog in 1945. De vele feesten in alle straten en op de pleinen, na een periode van alleen maar ellende en honger.”

Belia Louwrier-Bongers (geboortejaar 1938): “Mijn mooiste herinnering is de bevrijding in 1945, toen ik 7 jaar oud was. Vliegtuigen vlogen over en wierpen witbrood en roomboter af bij Rotterdam.”

Auto’s tellen

Magriet Folkers (geboortejaar 1951): “Op mooie zondagen spreidden mijn ouders een kleed uit op het gras in de berm van een verkeersplein. Zo’n plein was in de jaren 50/60 heel bijzonder. We zochten een mooi plekje, want er waren meer gezinnen met hetzelfde doel, en keken hier naar de auto’s die rond het verkeersplein reden. Mijn moeder nam een tas met lekkers en drinken mee en mijn broer en ik telden nummerborden en de kleuren auto’s die voorbijkwamen. In 1963, ik was 12 jaar, overleed mijn vader aan kanker. Alles werd anders, we verhuisden naar Groningen, en ik raakte voor mijn gevoel alles kwijt. Mijn herinneringen aan die gelukkige tijd met ons vieren, is dus heel bijzonder.”

Een bijzondere pop

Joks van Veen: “De eerste drie jaar van mijn jeugd verbleef ik in een jappenkamp. Hier zat ik met koorts op een veldbed, spelend met takjes en steentjes. Speelgoed had ik niet. Mijn eerste pop kreeg ik op de reis naar Nederland, in december 1945. Dat was een blije dag. De pop genaamd Josephientje, heb ik nog. De dag dat mijn kleindochter met diezelfde pop speelde, was voor mij erg bijzonder. Ik heb er vertederend naar gekeken.”

“De dag dat mijn kleindochter met diezelfde pop speelde, was voor mij erg bijzonder.”

Naar opa en oma

Mirjam Hellingman (geboortejaar 1970): “Mijn mooiste jeugdherinneringen heb ik aan mijn lieve opa Thijs en oma Betty te danken. Hier mocht ik elk jaar komen logeren en werd ik tot op het bot verwend. Ze namen me mee shoppen en dan werd ik helemaal in het nieuw gestoken. Een neongele joggingbroek, neongroen shirt met neongeel vest. Ik had het zelf uitgezocht en vond het prachtig. We gingen samen naar een museum in Antwerpen of lekker wandelen in het bos. Mijn oma vertelde verhalen over de tijd dat ze ondergedoken was tijdens de oorlog. Ze vroegen ook altijd hoe het met mij ging en waren oprecht geïnteresseerd. Opa maakte mijn lievelingseten klaar, asperges met alles erop en eraan. Mijn oma werd 93 en mijn opa bijna 102. Wat ben ik blij dat ik deze lieve mensen zo lang bij mij mocht hebben.”

Wereldkampioenschap windsurfen

Miranda de Vries (geboortejaar 1970): “Mijn mooiste jeugdherinneringen waren op de PME Surfmasters en de PME Pro Wold Cup (wedstrijd windsurfen) in april en oktober 1988. Na lang aan het hoofd van mijn moeder te zeuren, kreeg ik het voor elkaar en mocht ik na een nare tijd (overlijden van mijn vader) naar de windsurf-wedstrijden. Wat hebben we genoten en wat was het spannend om op foto/handtekeningenjacht van de bekende surfdudes te gaan. Gelukkig heb ik het plakboek van deze geweldige tijd nog altijd bewaard. Hieronder de uit het album afkomstige foto van mij met Robby Naish (meervoudig wereldkampioen).”

Oh, wat is het leven fijn als de zon schijnt

Hanny (geboortejaar 1954): “Ik was altijd blij wanneer het lente werd en ik weer met kniekousen naar school mocht. Dat gevoel krijg ik nu weer bij elke mooie lentedag. En buitenspelen, heerlijk vond ik dat; samen met de buurtkinderen slootje springen, land veroveren, britsen, touwtje springen, elastiek twisten en knikkeren.”

Anita van den Berg (geboortejaar 1968): “In mijn beleving waren de zomers heerlijk warm, maar vooral heerlijk lang! Natuurlijk kwam dat doordat je als kind in het moment en zorgeloos leefde. We plukten de rijpe, rode bessen van de struik, prakten ze, deden er wat water en een schepje suiker bij en dan smullen maar.”

Ingriet Cosemans (geboortejaar 1962): “Aan de tuin van mijn ouderlijk huis grensde een wei waar vaak koeien stonden. In die wei konden het gras en allerlei bloemen vrijelijk groeien en bloeien. Op een mooie zomerdag werd ik door de prachtige begroeiing naar de wei getrokken. Het stond zo hoog dat het tot aan mijn middel reikte. De bloemen verspreiden een heerlijke bedwelmende geur en ik liet mij zomaar achterover vallen tussen het gras. De zon scheen op mijn gezichtje, ik rook de heerlijke geur en ik voelde mij intens gelukkig.”

Eerste Heilige Communie

Ans Keijzer (geboortejaar 1951): “Het was even zoeken, maar daar ik ben dan: op de foto met mijn Eerste Heilige Communie. Ik had een mooie bruidsjurk aan die mijn ouders voor een dag gehuurd hadden uit een bruidswinkel. Apetrots was ik. Het zal ongeveer eind jaren vijftig zijn geweest toen deze plechtigheid plaatsvond. Deze dag maakte veel indruk op mij en is daardoor een mooie jeugdherinnering.”

“De winters zijn niet meer zoals ze vroeger waren, maar deze jeugdherinnering(en) zullen nooit vergeten worden, die blijven op mijn netvlies staan.”

Kunstschaatsen leren van vader

Mirjam Hellwig (geboortejaar 1958): Ik heb vele mooie en dierbare jeugdherinneringen, maar één springt eruit. In de winter van 1962-1963 nam mijn vader mij mee naar de ondergespoten tennisvelden in Heer-Maastricht om mij de beginselen bij te brengen van het kunstschaatsen. Hij had van mijn witte, halfhoge schoentjes schaatsen gemaakt door eronder dubbele ijzers vast te schroeven. Mij vastpakkend reden wij samen rondjes over het ijs. Ik voelde mij als een koningin zo rijk. Ik kon schaatsen. Later leerde hij mij ook figuren maken en achteruitrijden. Ondertussen had ik wel van die mooie witte kunstschaatsen gekregen, dat begrijpt u wel hè? Steevast als er weer geschaatst kon worden, werd mijn vader gevraagd door anderen of hij hen die schaatskunsten kon aanleren, met gevolg dat ik in een hoekje stond te oefenen en mijn vader over de hele ijsbaan bezig was. Toen vond ik dat minder leuk, maar nu ik erop terugkijk, ben ik apetrots op mijn vader. De winters zijn niet meer zoals ze vroeger waren, maar deze jeugdherinnering(en) zullen nooit vergeten worden, die blijven op mijn netvlies staan.”

Varen met ouders

Frida Baggerman (geboortejaar 1948): (Één van) mijn mooiste jeugdherinneringen is met de boot/schuit varen met mijn ouders. Heerlijk op het water, terwijl mijn moeder maaltijden kookte voor het gezin. Dat was genieten! Ik heb Alzheimer en kan bijna niet meer praten, maar gelukkig kan ik mij dit nog herinneren.”

Meer van zulke leuke verhalen lezen? U kunt zich gratis inschrijven voor de MAX Magazine nieuwsbrief.