Interview met schrijfster Carry Slee en haar dochter Nadja

Carry Slee (74) verkocht meer dan vijf miljoen kinderboeken, maar schrijft ook voor volwassenen. Haar nieuwe roman ‘Zijn Jongen’ gaat over haar jeugd waarin ze geen meisje mocht zijn. Haar dochter, psychotherapeut Nadja Slee (44), werd bewust heel anders opgevoed.

Carry: “Ik heb samen met Elles jou en je zus Masja (40) heel anders opgevoed dan wat ik zelf heb ervaren. Mijn vader wilde dolgraag een jongen en een meisje hebben. Een meisje om mee te pronken en een jongen om mee te voetballen. Na mijn zus kwam ik. Hij was zo teleurgesteld dat hij niet eens kwam kijken toen ik geboren was. Omdat hij zo graag een zoon wilde, heeft hij mij altijd als een jongen behandeld en opgevoed, wat voor mij heel verwarrend was. Dat wilde ik absoluut niet voor jullie. Van mij mochten jullie zijn wie jullie waren.”

Nadja: “Dat heb ik ook heel erg zo ervaren. Ik weet nog dat ik zelf zwanger was en als onderdeel van mijn opleiding in psychotherapie was. Mijn therapeut vroeg welke beelden ik had als het een jongetje of meisje zou zijn. Ik had daar helemaal geen sterke voorstelling bij. Ik dacht eerder aan de persoonlijkheid die het kind zou kunnen zijn. Dat komt denk ik door jullie opvoeding. Ik wilde graag met poppen spelen, maar als ik autootjes had willen hebben, was dat ook goed geweest. Ik heb in ieder geval nooit het gevoel gehad dat ik aan bepaalde verwachtingen moest voldoen. Ik heb twee jongens en die voed ik ook zo op. Jullie hebben echt het goede voorbeeld gegeven. Wat jij zelf natuurlijk op geen enkele manier gehad hebt.”

Carry: “Klopt, mijn ouders hadden een verschrikkelijk huwelijk, altijd ruzie. Ook met mijn moeder was van alles aan de hand. Ze kon het leven niet aan. We moesten niet vreemd opkijken als we uit school kwamen en ze aan het gas lag, vertelde ze dikwijls. Toch heb ik nooit getwijfeld of ikzelf moeder kon zijn. Ik ga het gewoon helemaal anders doen, dacht ik. Bovendien moederde ik eigenlijk al over mijn eigen moeder die ik altijd probeerde op te beuren. Mijn ouders hebben mij laten zien hoe je niet moet leven. Dan weet je ook hoe het wel moet.”

Nadja: “Dat is goed gelukt. Er was bij ons thuis vooral heel veel liefde en gezelligheid. Plezier maken was belangrijk. Alles kon eigenlijk. Je gaf heel veel vrijheid.”

Benieuwd naar het volledige interview? Dat leest u in MAX Magazine editie 49. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.