Frits Barend: ‘Ik wilde het anders doen dan mijn vader’

Welk moment veranderde het leven van sportjournalist en presentator Frits Barend? Als student werd hij vader.

Kan ik net zo veel houden van mijn eigen kinderen als van mijn nichtje, vroeg ik me af toen Marijke zwanger werd. Op mijn vijftiende was ik al oom en vanaf dag één was ik immens verliefd op mijn nichtje, de dochter van mijn broer. Nou, dat is gelukt! Ik was dolgelukkig met de geboorte van Kim en Barbara.

Marijke studeerde Nederlands, ik politicologie, en ik werkte met Henk van Dorp bij de toenmalige piraat Radio Veronica. We dachten alles aan te kunnen: afstuderen, kinderen krijgen en werken. Het was zo’n onbezorgde tijd. Ik zorgde de ochtenden voor Kim, en Marijke vanaf twee uur ‘s middags. Zo konden we ons ook focussen op onze carrières. Als Marijke een slechte moeder werd genoemd, kon ik daar woest om worden. We hadden het samen prima geregeld!

Het is belangrijk dat je naast het ouderschap een eigen leven leidt. Ik nam me voor om het anders te doen dan mijn vader, zodat mijn kinderen een moeder én een vader hadden. Een veilig nest. Mijn vader kwam uit een rijk textielmilieu, en elke zomer gingen we naar een villa in Zandvoort met personeel. We hadden twee auto’s voor de deur. Van de ene op andere dag vertrok mijn vader en liet een enorme belastingschuld achter. Mijn moeder wist nergens van en moest plots gaan werken. Mijn broer nam op zijn elfde min of meer de rol van mijn vader over. Waarschijnlijk vond mijn vader zijn uitbundige leven met andere vrouwen belangrijker dan zijn kinderen. Ik heb nog af en toe contact met hem gehad, maar uiteindelijk heb ik na een moeizaam proces besloten dat ik geen vader heb. Die beslissing heeft me rust gegeven.

Het anders doen dan mijn vader ging me makkelijk af. Ik heb daarin ook mazzel met mijn vrouw gehad: op essentiële punten vinden wij elkaar. Tussen ons is een zielsverbondenheid. Als je dát bij elkaar vindt, zit je relatie goed en kun je je kinderen veiligheid bieden. ‘Ik hoef je niet elke dag te bellen als het maar drie keer per dag is’, zeg ik tegenwoordig gekscherend tegen de kinderen. Elke stap van mijn dochters en kleinkinderen wil ik weten. Ik fungeer als zo’n typische Jiddische moeder. Laatst kreeg ik zomaar een hele mooie handgeschreven brief van Barbara met onder meer een paar levenslessen. Kippenvel… Ik heb er een foto van gemaakt. Elk moment van de dag kan ik de brief lezen op mijn mobiel. Héél ontroerend!”

Dit en meer leest u in MAX Magazine 36. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.