‘Mijn ouders zagen mijn talent’

Anouk draaide en er viel een last van mijn schouders. Als jurylid is zij zo kritisch. ‘Leuk voor café De Natte Snee, maar ik weet niet wat je hier komt doen.’ Voor zo’n reactie was ik bang. Maar ik kreeg waardering van de grootste zangeres van Nederland. MAX Magazine sprak de openhartige Samantha Steenwijk over haar carrière.

Mijn deelname aan ‘The Voice’ was een nu-of-nooit-poging en had een enorme impact op mijn hele leven. Na mijn auditie was het hek van de dam. Mijn droom kwam in één weekend uit, en mijn auditieliedje ‘Ik leef mijn eigen leven’ stond op 1. Ik wist niet waar ik het moest zoeken. Bekend zijn voelde ongemakkelijk, maar het verrijkte ook mijn leven. Ik kreeg nieuwe kansen. Op mijn zestiende begon ik met zingen. Uit school ging ik langs de bibliotheek en huurde ik karaoke-cd’s. Die tapte ik over en daarmee had ik nieuw repertoire voor in de kroegen. In die tijd zong ik in de weekenden nog in cafés voor een drankje. Later investeerde ik alles wat ik verdiende in singletjes en mijn carrière. Op vakantie ging ik niet.

Mijn vrouw Daisy groeide mee in mijn succes. Ik ken haar al zestien jaar. Zij is twee keer wereldkampioen kyokushinkai karate geweest, maar raakte geblesseerd. Het streven in haar carrière zette ze om naar mijn carrière. Ze werd mijn tourmanager. Het is heel fijn dat je samen ook de tijd voor het grote succes kunt delen. Daisy heeft gezien hoe hard ik geknokt heb. Als ik iets wil bereiken dan lukt het me.

Ik ben een enorme doorzetter en ga er vol voor. Die drang heeft bijna iets autistisch. Doorzetten is ook van huis uit gestimuleerd. Mijn ouders schreven me eens in bij een talentenjacht zonder dat ik het wist. Ik had last van plankenkoorts en zong alleen onder de douche. Maar zij zagen mijn talent. Later gingen ze mee naar de kroegen waar ik optrad. Ik ben dankbaar voor alle kansen die ik krijg. Ik geniet er zo van. Het succes heeft mij niet veranderd. Ik ben niet naast mijn schoenen gaan lopen. Dat heeft vast te maken met de jarenlange weg naar het succes toe. Ik weet hoe hard je moet werken voor honderd euro. Tot mijn 28ste werkte ik naast mijn optredens fulltime in een viskraam. Of ik nog dromen heb? Jazeker! Eens hoop ik het nationale volkslied te mogen zingen tijdens de Formule 1.”