Sympathieke Oom Hein

In het leven hebben we allemaal wel wat te danken aan iemand. Aan de één soms een beetje meer dan aan de ander. Zo ben ik mijn ouders dankbaar dat ze mij op de wereld hebben gezet. En ik kan zo nog een heel rijtje noemen. Meestal staan ze letterlijk op afstand.

Van fictieve held of heldin uit een boek, een popartiest en mensen op radio, tv of het wereldwijde web. Inspiratie alom. Soms heb je het geluk dat je die mensen in het echt kan aanraken. Eind jaren tachtig solliciteerde ik bij de Grootste Familie van Nederland, zoals de TROS zich toen noemde. Als onderdeel van de sollicitatie zou ik doorgezaagd worden door één van hun bekende verslaggevers, Hein van Nievelt. Hein overleed begin vorige maand op tachtigjarige leeftijd. Niet al te groot van stuk, maar groot in optreden. Een man met een uniek stemgeluid. Dat laatste zorgde voor een vliegende start bij de Wereldomroep als radiomaker waarna hij in de jaren zeventig bij de TROS aan de slag ging. Hij bleek een talentvolle allrounder. Dat is knap, want meestal doet iemand maar één kunstje.

Achter of voor op het scherm. Hein kon het alle­maal. Dat had ook Joop Landré, de toenmalige ‘vader’ van de grootste familie, gezien. Hein was voorkomend. Het nette neefje dat met ondeugd en sympathie toch een vreselijke vraag kon stellen zonder dat je boos op hem werd. Met blauwe blazer en zijden choker heette hij ons als kijker bijzonder hartelijk welkom. Het kijken kreeg meteen een chic gevoel. Die warme persoonlijkheid werd door Wibo van der Linde als talent gezien. Hein werd als verslaggever gevraagd voor dichtbekeken programma’s als ‘TROS-Aktua’ en ‘TROS-Sport’, waarbij autosport zijn grote liefde was. Die auto was een rode draad. Eén van de leukste onderwerpen die hij maakte was in het consumentenprogramma ‘Kieskeurig’: Het wrak van de weg. Legendarische televisie.

Bij mijn sollicitatie-interview stond deze Hein, met blazer en al, voor mijn nerveuze neus. Scherp en met de bekende ondeugd wist hij mij op mijn nummer te zetten. Dat deed hij als sympathieke oom. En ik mocht van hem door. Vanaf die tijd noemde ik hem Oom Hein, mijn suikeroom bij de grootste familie.