Jack Spijkerman

Jack Spijkerman is in 1948 in IJmuiden geboren. Na twaalf jaar als leerkracht werkzaam te zijn geweest, richtte hij in 1981 de cabaretgroep Dubbel en Dwars op. In 1985 kreeg hij bekendheid met zijn radioprogramma ‘De Steen en Beenshow’, waarin hij absurde gesprekken met luisteraars voerde. In 1988 presenteerde hij het populaire radioprogramma ‘Spijkers met Koppen’. Voor zijn televisieprogramma ‘Kopspijkers’ ontving hij in 2002 de Gouden Televizier-Ring. Een jaar later gevolgd door de Zilveren Televizier-ster voor televisieman van het jaar. Zijn overgang van de VARA naar Talpa veroorzaakte indertijd veel commotie.

Er komen drie namen bij me op die belangrijk voor me zijn geweest: Frank de Jonge, directeur amusement bij de VARA, die me televisie leerde maken, Felix Meurders, die me radio leerde maken, maar de belangrijkste is toch Fred Florusse voor me geweest. In mijn jeugd was ik al fan van hem toen hij bij Don Quischocking speelde. In 1983 benaderde hij mij nota bene toen ik net als cabaretier met Dubbel en Dwars optrad om teksten te schrijven voor het radioprogramma ‘In de Rooie Haan’.

Later ging dat programma over in ‘Spijkers met Koppen’, dat ik bedacht en presenteerde en dat nog steeds bestaat. Zijn invloed op mij werkte vooral door in het theater. Ik heb het dan ook aan hem te danken dat mijn programma ‘De Vogelaar’ zo’n groot succes werd. Fred was een startmotor. Als geen ander kon hij je inspireren. Dat geldt overigens voor alle artiesten met wie hij werkte, en dat waren er velen. Hij hielp je letterlijk op gang en bleef daarbij kritisch bij alles wat je deed. Ik herinner me dat ik een keer een tekst moest lezen en hij daar zo veel vraagtekens bij plaatste, dat ik boos naar huis liep. Maar ik werkte wel de hele nacht door om die tekst te verbeteren. Tijdens de voorbereiding van ‘De Vogelaar’ zei hij ineens dat hij mensen had uitgenodigd voor wie ik moest spelen. ‘Maar we zijn nog lang niet klaar’,’ riep ik in paniek. ‘Mensen die van je houden’, voegde hij eraan toe.

Ik kreeg me toen een lading kritiek over me heen, dat ik er wakker van lag. Maar juist dankzij die kritiek begreep ik wat eraan schortte en werd het ons beste programma. Ook privé is zijn invloed van groot belang geweest. Ik ben op mijn 23ste gescheiden na drie maanden getrouwd te zijn geweest en bleef daarna elke vrouw met haar vergelijken, waardoor het iedere keer misliep. Dat ging aanvankelijk net zo met Jennemiek, die Fred ook ontmoette. Na een paar weken verbrak ik ook die relatie. Maar omdat Fred haar mocht, nodigde hij me bij hem uit en sprak met zijn vrouw Annejet op mij in. Wist ik wel wat voor geweldige vrouw zij was? Ik besefte dat ze gelijk hadden en herstelde de relatie. We zijn twintig jaar bij elkaar geweest en kregen een geweldige zoon.

Dus zonder Fred zou ik ook mijn zoon niet hebben gehad, die mijn leven iedere dag verrijkt. Ik ken weinig mensen die zo geliefd zijn als Fred. Hij is een echte schat. Hij is inmiddels 84 jaar. Een paar weken geleden belde hij me op en vertelde dat hij ongeneeslijk ziek was. ‘We gaan nederig het einde tegemoet’, zei hij.”