RONNIE TOBER OVER ANNEKE GRÖNLOH

Toen ik drie jaar was verhuisden mijn ouders naar Amerika, Albany, de hoofdstad van de staat New York, zodat ik dus als Amerikaan ben opgegroeid.

Al vanaf mijn achtste jaar was het mij duidelijk dat ik zanger zou worden. Nog steeds voel ik me op het podium op mijn best. Nadat ik in een paar musicals had opgetreden, ‘The Boyfriend’ en ‘Little Mary Sunshine’, werd ik gevraagd om voor senator John F. Kennedy en Nixon te zingen. Toen ik in 1963, ik was achttien, een familiebezoek aan Nederland bracht, werd ik vanwege deze wapenfeiten door Willem Duys uitgenodigd om mijn verhaal te vertellen en een lied te zingen. Behalve dat mijn optreden aansloeg, ontmoette ik er ook allerlei Nederlandse artiesten als Corry Brokken en Willy en Willeke Alberti. Mijn leven stond meteen op z’n kop, maar omdat mijn ouders wilden dat ik mijn school zou afmaken, moest ik terug naar Amerika.

Een jaar later keerde ik terug naar Nederland en tekende een contract bij Phono gram/ Philips, waarna mijn zangcarrière een vliegende start kreeg. Al gauw nodigde Anneke Grönloh me uit om in haar tv-show op te treden. Ik hield meteen van haar. Het werd een vriendschap voor het leven. Ook mijn man Jan Jochems en haar man Wim Jaap van der Laan werden hartsvrienden. Met veel liefde denk ik terug aan al die genoeglijke uren die we met elkaar hebben doorgebracht. Ze was één en al warmte, altijd lief en bescheiden.

Je kon ook altijd bij haar terecht. Anneke kon heerlijk Indonesisch koken en dat prachtig opdienen, met uit uien gesneden lotusbloemen. Al die liefde die ik ontving en de kleine details die ze aanbracht, verrijkten mijn leven. We hebben samen ook nog een theatershow gehad, die we eindigden met een duet, dat iedere keer een daverende ovatie opleverde. Wat een prachtige en krachtige stem had ze. Voor mij is en blijft ze de beste zangeres. Toen ze ouder werd, kreeg ze veel last van haar longen en kostte het haar grote moeite om op te treden. Maar ze was net als ik verslaafd aan het podium en is doorgegaan tot het werkelijk niet meer kon. Haar afscheid was tijdens een groot openluchtconcert in Weert. Daar heeft ze nog een geweldig optreden neergezet. Ze had me voor het concert uitgenodigd, maar ik kon helaas niet komen. Dat spijt me nog steeds. Maar Anneke zit voor altijd in mijn hart.