In tranen door Elizabeth

Arme koningin Elizabeth. Als u de herdenkingsdienst van haar vorig jaar april overleden echtgenoot prins Philip heeft gezien, dan zult u meteen begrijpen wat ik bedoel.

De Queen, die dit jaar haar zeventigste jaar op de troon viert, is niet een vrouw die snel emoties bij mij oproept. Elizabeth is een geweldig symbool, die het koningschap perfect maar emotieloos uitvoert. Ze heeft een vast riedeltje vragen en opmerkingen en die gebruikt ze bij ontmoetingen met publiek op straat of recepties. Uit niets blijkt oprechte interesse. Geen enige moeite doet ze om er een echt gesprek van te maken. Als ze vindt dat het genoeg is geweest, knikt ze een keer en loopt door, op naar het volgende nietszeggende gesprekje.

Op die manier gaf ze heel veel mensen ongetwijfeld een unieke ervaring, maar ik was de Nederlandse koningin Beatrix gewend, die echt in gesprek ging met mensen en er niet voor terugdeinsde om een felle discussie te voeren. Tegen journalisten was ze vaak onaardig, vooral als een legitieme, maar door haar niet gewaardeerde vraag werd gesteld. Maar ze toonde zich dan wel een echt – zij het zelden tegengesproken – mens. Haar moeder was totaal anders. Journalisten waren ook niet haar favoriete mensen, maar als ze met je sprak, behandelde ze je netjes; uitte kritiek, maar stond ook open voor jouw mening. Elizabeth heeft voor zover ik weet nooit echt met journalisten gepraat. Van het gewone leven van de gemiddelde Brit weet ze volgens mij niet zo veel.

En dat verlangt men in Verenigd Koninkrijk ook niet. Royals moeten liever een tikkeltje excentriek en wereldvreemd zijn dan gewoon. Maar natuurlijk is Elizabeth óók gewoon een mens van vlees en bloed. Dat wist ik natuurlijk, maar het was ineens zichtbaar bij de herdenking van haar overleden echtgenoot. Broos, moeilijk lopend en dan ook nog eens aan de arm van haar omstreden zoon Andrew, die juist uit beeld zou verdwijnen… De Queen lijkt de regie kwijt te zijn. Ze is op, dat is duidelijk te zien. Natuurlijk had ze de troon eerder moeten overdragen. Maar ze heeft onlangs in een open brief aangegeven dat ze tot haar dood op de troon blijft zitten. Dat is haar recht. Ontegenzeggelijk heeft ze veel voor haar land, en zelfs voor andere monarchieën, betekend.

Op dit moment vooral door duidelijk te maken hoe het niet moet. Maar is dat de schuld van die bijzondere koningin? Nee, natuurlijk niet. Zij is gemaakt door traditie en in stand gehouden door politici die ook hadden kunnen suggereren eerder te stoppen. Zo stond ze daar in Westminster Abbey, met tranen in de ogen, wetend dat het mooiste achter haar ligt en de monarchie er weer slecht voor staat. Ze stond rechtop, terwijl een volle Westminster Abbey extra krachtig ‘God Save the Queen’ zong. En ja, toen schoot ik vol.

AGENDA 2022 KONINKLIJK HUIS

10 april Twee jarigen: prins Floris wordt 47 en prinses Ariane 15.

11 april Willem-Alexander en Máxima bieden het Koningsdagconcert aan in Theater aan het Vrijthof, Maastricht.

12 april Koningin Máxima is bij het voorjaarscongres van de NVVK in Enschede. De koning opent de tentoonstelling ‘Beleef het Wonder van Gouda’ in de Sint-Janskerk aldaar.