Boosterprik blijkt uitputtingsslag

De boostercampagne leidde tot verwarring, soms zelfs paniek, bij tienduizenden senioren. Velen wisten zich geen raad met het advies van kabinet, GGD en RIVM om zo snel mogelijk de extra vaccinatie te bemachtigen als bescherming tegen de verraderlijke omikron-variant.

Het Brabantse echtpaar Jan (68) en Trudy (72) de Gelder “hád het niet meer” toen zorgminister Hugo de Jonge voor de zoveelste keer pleitte: “Haal die boosterprik zodra het kan, anders ben je niét genoeg beschermd tegen de nieuwe coronavariant.” “Maar we kregen die afspraak helemaal niet voor elkaar, hoe we ook probeerden, het lukte gewoon niet”, zeggen Jan en Trudy. “Dus was het voor ons niet veilig, het was in feite zelfs gevaarlijk, hoewel we de eerste twee prikrondes hadden gehad. Maar die prikken verzwakken.”

ONDOENLIJK VOOR OUDEREN
En het klonk nog wel zo eenvoudig uit de mond van De Jonge: “Haal die boosterprik.” Hij zei nog net niet: “Als je het niet doet, dan is dat de eigen verantwoordelijkheid.” Maar wat voor dertigers en veertigers veelal ‘een fl uitje van een cent’ is, blijkt voor menig zestigplusser ‘een onneembare vesting’. Zoals het online regelen van een afspraak voor een boostervaccinatie, en het kiezen van een priklocatie die dikwijls ver weg van de eigen woonplaats bleek te liggen, waarna men niet anders kon doen dan uitloggen en opnieuw beginnen.

‘DIE BRIEF KWAM NIET’
“We hielden dag in dag uit de brievenbus in de gaten voor de uitnodigingsbrief, om ons te melden voor de boostervaccinatie”, zegt Trudy. “Die brief is nooit gekomen. Toen zijn we maar gaan bellen, bang als we waren om geen prik meer te kunnen krijgen. En ook dat werd een uitputtingsslag.” Drie dagen bleek de GGD onbereikbaar; ze draaiden toerbeurten om verbinding te krijgen. De lijnen waren overvol, of ‘dood’. ‘Het aantal wachtenden voor u’ sprong van vijf, naar drie, naar één, naar… helaas: opnieuw beginnen. “Om stapelgek van te worden”, zegt Jan.

‘OVER EEN MAAND PAS’
Hun boosters zijn gezet. Eindelijk. Maar nog niet bij de 83- en 84-jarige ouders van Elianne van der Steen uit Limburg. Begin december lukte het haar telefonisch een gezamenlijke afspraak te maken voor haar vader en dementerende moeder, die niet meer zo mobiel is. “De eerst mogelijke afspraak is op 5 januari, een maand nadat ik met moeite contact kreeg, en bijna een provincie verderop. Een enorme toer wordt dat om mijn ouders daar te krijgen, ergens op een groot bedrijventerrein. Wijzigen van de afspraak kon niet, omdat álles vol is.”

WANTROUWEN AAN DE LIJN
En Elianne vertelt hoe ze heeft moeten aandringen bij de GGD om haar telefonisch te geloven dat zij de dochter en mantelzorger van haar ouders is. “Toen ik de afspraak had, wilde de mevrouw aan de telefoon toch even horen of mijn ouders, ieder afzonderlijk, het daarmee eens waren. Ze wilden hun stem horen. Mijn moeder moest ik instrueren om “Ja, mee eens!” te zeggen door de telefoon. Dat lukte gelukkig. Mijn vader was er even niet. Een vriend van mijn ouders heeft toen maar gedaan alsof hij mijn vader was. Anders was die afspraak nooit gelukt.”