DE ZORG PIEPT EN KRAAKT

We lezen het iedere week in de krant; te weinig medewerkers in de thuiszorg, op de ic’s, in de operatiekamers, op de verlosafdelingen, et cetera. Deze week werd ik hiermee zelf ook geconfronteerd.

Na verschillende berichten van mensen om mij heen met de diagnose kanker vroeg ik me enigszins bezorgd af wanneer ik weer aan de beurt ben voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Ik belde met de betreffende organisatie en kreeg daar te horen dat ik pas in december 2022 zal worden opgeroepen. Dat is dan drie jaar na de laatste mammografi e, terwijl het elke twee jaar moet worden gedaan. Dat is een gevolg van een opgelopen achterstand door corona, vertelde de medewerkster mij. Maar ook doordat zij geen laboranten kunnen vinden om het onderzoek uit te voeren.

Zij zei: “Er is een tekort aan personeel. En als we iemand hebben gevonden, moeten we die ook nog opleiden. Dat kost tijd.” Ze adviseerde mij in het voorjaar nog eens terug te bellen om te bezien of er dan wat meer ruimte is. Ik begrijp dat het afgelopen jaar minder gevallen van kanker zijn gesignaleerd, maar dat komt mede hierdoor. In Nederland kunnen we niet meer de zorg leveren die we zouden willen en zou moeten. Helaas!