Met moeder op de bank

Het grootste gedeelte van mijn volwassen leven woon ik naast mijn ouders. Om precies te zijn, mijn moeder, want mijn paatje is al wat jaartjes geleden ergens op een wolk gaan zitten. Je kunt je afvragen wat een 57-jarige zoon nog naast zijn moeder moet. Nou, steeds meer. Mijn moesje is de liefste van de hele wereld, maar verliest langzaam grip op haar eigen geheugen. Dat doet haar het meeste pijn.

Ze mag niet meer autorijden en is vaak kwijt welke dag het nu precies is. Dementie. Ze is overigens vrolijk en maakt er, met ons als buur, het beste van. Mijn moeder is misschien niet helemaal goed, maar zeker niet gek. Afgelopen zondag startte een geweldige nieuwe serie bij MAX, namelijk ‘Maud & Babs’ (zie ook pagina 30-31). Die gaat over het leven van mantelzorger Maud en haar dementerende moeder Babs. Een prachtige cast staat garant voor hartveroverend televisiedrama. Loes Luca is de moeder, Rifka Lodeizen speelt Maud. Met een lach en een traan worden wij meegenomen in hun levens. Families en vooral de kind-ouderrelatie vormen vanaf het begin van de Nederlandse televisie een stevige basis voor veel herkenbare intrige, familiegedoe en wat dies meer zij. Grossier in het maken daarvan was Willy van Hemert. Hij bedacht het allereerste tv-drama op de eerste dag dat de tv in 1951 hier het licht zag, de ‘Toverspiegel’, en was een oprecht fan van de familiefeuilleton.

Daar zat alles in dat het menselijk leven zo typeert. En wat een talent. Begonnen aan een priesteropleiding werd hij cabaretier en uiteindelijk schrijver van drama en regisseur. Vanaf de jaren 70 kwamen de beste familieseries van zijn hand waarvoor heel het land voor de buis zat. ‘De Kleine Waarheid’ over de familie Spaargaren maakte van Willeke Alberti een ster. ‘Bartje’, de serie over de Drentse Bartje Bartels, de jonge onstuimige boerenzoon met zijn legendarische uitspraak “Ik bid niet veur brune bonen.”

In 1985 kwam de laatste serie van zijn hand, ‘De Appelgaard’, waarin het gelijknamige landgoed de uitvalsbasis is voor de woeste verwikkelingen in de familie Van Langevelt. In zijn eigen familie gaf hij zijn kunsttalent door. Ruud, Hans, Ellen en Eric, allen werden beroemd in hun vak van muziek, regie en acteren. Van Hemert noemde zijn werk ‘wegwerpwerk’: “Een keer op het scherm, misschien herhaald en dan weg.” Dat zal zeker niet het geval zijn met de serie ‘Maud & Babs’ en hun omgang met dementie. Ik ga samen met mijn moeder op de bank genieten.