Koning, laat je horen!

Waar is de koning tijdens deze crisis?’, klonk het vorige week op de sociale media. Maar hoe moet je als koning of koningin in ’s hemelsnaam reageren op het coronavirus? De koninklijke staatshoofden van Europa hebben geen macht, alleen invloed.

Wat moet je met invloed als zelfs de beste artsen geen echte oplossing weten voor een ziekte die bijna de hele wereld heeft verlamd? In vele monarchieën hebben de staatshoofden zich tot de bevolking gericht via de televisie. De meesten riepen op om toch vooral de richtlijnen van de regering stipt te volgen. In Nederland sprak premier Rutte de bevolking toe en naar mijn mening had de koning diens toespraak niet kunnen overtreffen. Rutte was duidelijk, soms hard als dat nodig was, maar bovenal menselijk en meelevend. In Noorwegen sprak de koning wel het volk toe. En daar was een goede reden voor. De koning werd eind vorig jaar twee keer zo ernstig ziek dat zijn zoon, kroonprins Haakon, als regent aangesteld moest worden. En enkele weken geleden kwam het bericht dat de 83-jarige koning Harald en de 82-jarige koningin Sonja op last van hun artsen in quarantaine moesten. Toen die periode erop zat, toonde Harald zich weer op tv. Niet echt blakend van gezondheid, maar in elk geval geruststellend.

De Belgische koning kwam ook, heel uitzonderlijk, met een toespraak. Hij had het over de drastische maatregelen die de verschillende regeringen van het land net hadden afgekondigd. De Luxemburgse groothertog had woorden van gelijke strekking. Je mag het niet zeggen, maar voor de Spaanse koning moet corona – toevallig ook Spaans voor kroon – een beetje een zegen zijn. Want er was een enorm schandaal aan het ontstaan rond zijn vader, koning emeritus Juan Carlos, die honderd miljoen euro smeergeld zou hebben aangenomen van een Saoedische koning. Daarvan was hij weer 65 miljoen kwijtgeraakt om een ex-minnares zwijgplicht op te leggen en de rest had hij op naam van zijn zoon gezet, die meteen liet weten de erfenis van zijn vader te weigeren. Daarover sprak hij met geen woord, maar wel natuurlijk over corona. Koningin Margrethe van Denemarken besloot de dagenlange viering van haar tachtigste verjaardag af te gelasten, dus er kwamen nóg meer vrije dagen in de agenda van onze koning en koningin. Die hadden in Indonesië het handen schudden al afgeschaft, maar bij terugkeer in Nederland bleek dat in het wintersportoord Lech, met slechts 1.600 inwoners, vijf coronagevallen waren. Dat betekende dus dat de koning en zijn gezin de komende weken ‘sociale absentie’ handhaven. Geheel volgens RIVM-richtlijnen. Maar de koning moet zich wel laten zien, in deze bizarre tijd. En dat zou hij kunnen doen door speciale aandacht te vragen voor de alleenstaande oudere in de buurt. We kennen ze allemaal. Die mannen en vrouwen die alleen wonen en dagelijks, vaak met een rollator, een paar boodschapjes doen en bij wie je nooit bezoek ziet. Het kan geen kwaad om bij deze mensen aan te bellen en je – zonder handen te schudden – op afstand van zo’n twee meter voor te stellen als buurvrouw of buurman en je telefoonnummer te geven mochten ze hulp nodig hebben met boodschappen doen of om een praatje verlegen zitten. Ik durf te wedden dat als de koning het juist voor deze groep opneemt, we aan corona ook iets goeds overhouden: meer oog voor – en daardoor minder eenzaamheid onder – bejaarden.