Vier generaties

“Komt u ook eens in ons dorp kijken.” Zo ongeveer moet de uitnodiging hebben geklonken van de familie Moosbrugger uit het Oostenrijkse Lech aan de Nederlandse koninklijke familie. De Oranjes gingen tot en met de jaren vijftig meestal naar Sankt Anton om van de wintersport te genieten. Maar toen prins Bernhard voor het eerst kennismaakte met Lech, was hij meteen verkocht. Het dorp was toen vooral nog een boerendorp. In de winter, als de koeien op stal stonden, probeerden de inwoners wat bij te verdienen door hun beste kamers te verhuren aan mensen die wilden komen skiën. De Moosbruggers hadden het voormalige postkantoor omgetoverd tot een voor die tijd luxe hotel. En zij wilden de Oranjes graag als klant binnen halen. Lech was zeker niet het enige dorp in Oostenrijk dat zoiets deed. Maar Lech had wel een speciale charme. Het dorp ligt hoog in de bergen, waardoor het zo goed als sneeuwzeker is. En als het heel erg veel gesneeuwd heeft, dan is het dorp afgesloten van de buitenwereld. Dat geeft een intiem gevoel. Kun je zo vanuit het dorp de piste op.

Inmiddels komen de Oranjes bijna zestig jaar in Lech. Het dorp wordt nog steeds gevormd door een klein aantal families, die Lech van boerendorp hebben omgetoverd tot jetsetoord pur sang. Ik betaalde er ooit, in het hoogseizoen, 300 euro per nacht voor een kamer die niet groter was dan mijn bed. De Oranjes verblijven nog steeds bij Gasthof Post. Dat wordt nu bestierd door de vierde generatie Moosbruggers en ook de Oranjes zijn er inmiddels met de vierde generatie. De families zijn bevriend geraakt en het grote drama rond het ongeluk van prins Friso heeft de banden alleen maar inniger gemaakt. Na de dood van Friso is er dan ook geen sprake van geweest dat de Oranjes voortaan Lech zouden mijden. Ze zijn er juist graag, omdat ze weten hoeveel gelukkige momenten er, ook met Friso, zijn geweest.