Tranen

Vorig weekend ben ik voor ‘MAX Maakt Mogelijk’ twee dagen naar Moldavië geweest. De directrice van een school had ons om hulp gevraagd. Dagelijks ziet zij haar leerlingen – vaak uit eenoudergezinnen – ondervoed op school verschijnen. Thuis ontbreekt het geld om ze een behoorlijke maaltijd voor te zetten. Met een van die kinderen – een jochie van negen – gingen we mee. Hij woont in een soort schuurtje en slaapt op een ‘matras’ die dat woord niet waard is. Toen zijn moeder vertelde over hun erbarmelijke leefomstandigheden brak het jongetje in tranen uit. Geloof me, het camerateam en ik hielden het ook niet droog. Een nieuw hulpproject was geboren. De volgende dag zagen we tot welke mooie resultaten doelgerichte hulp kan leiden. We hebben een halfjaar geleden tientallen opa’s en oma’s ‘geadopteerd’, die de zorg voor hun kleinkinderen hebben. De ouders zijn overleden of verdwenen. Van hun karige pensioentjes kunnen de grootouders geen eten en kleding voor die kleintjes kopen. Dankzij de hulp van de kijkers konden wij ervoor zorgen dat er nu elke week levensmiddelen worden bezorgd en dat er voldoende warme kleren en schoenen zijn om de strenge winter door te komen. Een druppel op de gloeiende plaat misschien, maar zo maken we wel het verschil!