Welgeteld 45 jaar geleden won Joop Zoetemelk als tweede en tevens laatste Nederlander de Tour de France. De kans dat er binnen afzienbare tijd een Nederlandse opvolger komt, is klein. “Van mij zou het mogen”, lacht Joop. “Hoe eerder, hoe liever. Ik zie het helaas niet gauw gebeuren. We hebben een geweldige lichting wielrenners, maar om de Tour de France te winnen, moet je heel erg compleet zijn.”
Joop Zoetemelk is ‘in vorm’, als MAX Magazine hem thuis opzoekt in Germigny-l’Évêque, een halfuurtje rijden van Parijs. Zijn woning grenst aan een groot bos van tien hectare dat hij jaren geleden kocht in zijn toptijd als wielrenner. “Nadat mijn vrouw Françoise in 2008 overleed, wilde ik graag ergens anders gaan wonen. Dit bos was al lang van mij, maar een huis bouwen ging zo makkelijk niet. De gemeente bleef maar dwarsliggen. Toen ik zei dat ik dan maar ging verhuizen, schrok de burgemeester daar erg van. ‘Maar Joop’, zei hij, ‘jij hoort gewoon bij Germigny-l’Évêque!’ Niet veel later kwamen de vergunningen er dan toch en konden we eindelijk gaan bouwen.”
In de kreukels
Terwijl zijn (tweede) vrouw Dany taartjes serveert, maakt Joop een fles champagne open. Dat gaat nog niet makkelijk, want sinds een ernstig ongeluk op zijn racefiets vijf jaar geleden doen zijn handen niet meer zo precies wat Joop zou willen dat ze doen. De fijn- besnaardheid is weg. “Het was in de corona-zomer van 2020”, blikt hij terug. “De Tour werd uitgesteld en eindigde op 20 september op de Champs-Élysées in Parijs. Als oud-Tourwinnaar was ik uitgenodigd. Omdat het een avondetappe was, besloot ik ’s middags nog een stukje te gaan fietsen. In een flauwe bocht kwam er een auto aan die op de verkeerde weghelft reed. Ik kneep in de remmen, maar botste vol op de auto en vloog wel tien meter over die auto heen. Mijn fiets lag helemaal in de kreukels en ik ook. In plaats van de finish op de Champs-Élysées werd ik met de helikopter naar het hospitaal gebracht. Sindsdien heb ik veel last van mijn nek, schouders en handen. Fietsen en hardlopen gaat niet meer. Vóór die botsing liep ik nog een marathon binnen de vier uur…”
Benieuwd naar het volledige interview? Dat leest u in MAX Magazine editie 27. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
