Lenny Kuhr verloor haar stem: ‘Alles wat ik liefhad, viel weg’

Welk moment veranderde het leven van troubadour Lenny Kuhr? Ruim dertig jaar geleden verloor ze haar stem.

Ik was steeds vaker de grip op mijn stem kwijt tijdens een optreden en voelde me onzeker over mijn toekomst. In 1993 viel beetje bij beetje mijn stem volledig weg. Ik was bang, boos, verdrietig en een enorme ontreddering overviel mij. Dit is héél, héél erg, wist ik zeker. Ik kon zelfs geen klinkers meer zeggen aan het begin van een woord en later geen zinnen meer maken.

Een neurologische oorzaak

Niemand wist destijds wat mij mankeerde, pas acht jaar geleden kwam ik erachter dat mijn stemverlies een neurologische oorzaak had. Wie ben ik nu eigenlijk vroeg ik me steeds vaker af, een essentiële levensvraag. Mijn imago heb ik opgebouwd rondom mijn stem, de liefde om te zingen en te spelen. Ineens waren alle snaren doorgeknipt, alsof ik afgesloten was van de wereld. Misschien moest ik wel zo diepgaan om me over te geven aan het feit dat je absoluut niet bent wie je denkt te zijn. Het is bijna een stervensproces; alles wat ik liefhad viel weg. Mijn imago bleek een illusie te zijn en bij dat besef kwam een enorme stilte en wijsheid over mij.

Het verlies aangaan

Spiritualiteit heeft mij altijd beziggehouden. Ik mediteerde destijds ook dagelijks, maar op dat moment werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik móest het verlies aangaan. Het was een afscheid van een stuk leven dat me zo dierbaar was. Ik verlangde ernaar om me aan deze situatie over te geven, naar de rust. En dat is gelukt. Je denkt dat je valt, maar je kunt niet verdwijnen.

Stem kwam terug

Over deze periode heb ik een boek: ‘Gekust door de eeuwigheid’, geschreven. Het heeft ook mijn latere muziek beïnvloed. Want gelukkig kwam mijn stem na een jaar voorzichtig terug. Ik pakte mijn gitaar en dacht: ik neem deze nieuwe stem voor 100 procent aan. Ik wilde er alles mee kunnen zingen. In mijn beperking zag ik mogelijkheden, en dat zit meer in de intensiteit dan de kwantiteit. Ik zong weer, maakte een album en trad op. Vanaf die tijd is er een enorme rijkdom in mijn leven gekomen. Ik ben dankbaar dat ik er ben en dit leven mag ontvangen. Ik leef veel meer vanuit mijn intuïtie en inspiratie, als een muze die mij altijd voorgaat. Ik ben nu 73 en heb niets aan kracht verloren. Mijn liedjes staan voor wie ik ben en ik volg mijn hart. Zeker in deze onrustige tijd wil ik een licht voor een ander zijn!

Dit en meer leest u in MAX Magazine editie 8. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.