Violist en orkestleider André Rieu: ‘Ik leef mijn droom’

Violist en orkestleider André Rieu is één van Neerlands grootste muzikale exportproducten. Met zijn orkest reist hij de hele wereld over en zijn spectaculaire shows kunnen zich meten met de grootste internationale rockoptredens.

Zijn Johann Strauß Orchestra begon in 1987 met 12 leden en speelde het eerste concert op 1 januari 1988. Naarmate de jaren vorderden groeide het gezelschap, dat nu met 80 tot 150 muzikanten speelt. André begint elk jaar met het traditionele Nieuwjaarsconcert in de Ziggo Dome in Amsterdam. In Maastricht geeft hij sinds 2005 elke zomer groots opgezette, fantastische ‘open air’ concerten op het Vrijthof, waar honderdduizenden mensen vanuit de hele wereld naartoe komen.

Hoe zag jouw jeugd eruit?

“Mijn moeder was een harde vrouw en mijn vader dirigeerde niet alleen zijn orkest, maar ook zijn gezin. Ik heb zelf wel een aantal jaar therapie nodig gehad om mijn jeugd te verwerken en om er constructief mee om te leren gaan. Er is niets mis met therapie, hulp vragen kan je veel brengen, ik kan het mensen aanraden. Voor zowel mijn vrouw Majorie als mij heeft therapie het leven enorm verrijkt. Onder andere hoe dingen juist niet moeten. Ik wilde wel dirigent worden, maar geen dirigent zoals mijn vader. En al helemaal geen dirigent over mijn gezin. Dat eerste is goed gelukt en dat tweede moet je m’n kinderen vragen.”

“Ik heb therapie nodig gehad om mijn jeugd te verwerken”

Je bent al jaren gelukkig met je vrouw, met wie je twee zoons hebt; hoe heb je haar ontmoet?

“Ze zat bij mijn zus in de klas en ik zag haar voor het eerst op een sinterklaasfeest, de enige krullenbol in de kamer. Ze viel meteen op. Wij hebben heel veel respect voor elkaar en bespreken veel. We laten onze meningen aan elkaar horen en het mooie is dat die bijna altijd overeenkomen. Ruzie is er nooit. Het leven is geven en nemen. Het blijft heel bijzonder dat je iemand tegenkomt die zo goed bij je past en ik prijs mezelf nog dagelijks gelukkig.”

Heb je ooit een andere carrière overwogen?

“Toen mijn vrouw en ik pas bij elkaar waren, was er een periode dat we allebei geen zin meer hadden in wat we deden. Mijn vrouw was lerares en ik studeerde al mijn hele leven viool. Ik borg mijn viool op in de kast en we zijn drie weken hippies geworden. Ik had geen verplichtingen meer, we voelden ons heerlijk vrij. In de derde week bedachten we dat we samen een pizzeria wilden openen. De duurste pizza op de kaart zou een Pizza Paganini zijn (naar Niccolò Paganini, Italiaanse violist, red.). Die zou ik dan met een virtuoos vioolstuk van Paganini aan tafel serveren. Ik pakte mijn viool uit de kist en begon weer te studeren. Onverwachts had ik zo veel plezier in het studeren, dat ik weer door wilde gaan met muziek maken.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Dat leest u in MAX Magazine editie 3. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.