Wim maakt 61 parachutesprongen

Nee, hij is geen adrenalinejunkie, zegt Wim de Gier, die in zijn leven meer dan 2.500 parachutesprongen maakte, en niet voor niets de bijnaam ‘SkyWim’ draagt. “In de vrije val ervaar ik pure vrijheid. Het is het gevoel niet afhankelijk van anderen te zijn en het écht zelf te doen. Je bent zélf verantwoordelijk en kunt niemand anders de schuld geven als het misgaat. De kracht en energie die dat geeft, breng ik graag op anderen over”, legt hij uit.

Vliegen als een vogel

Wim is net terug van een weekje deltavliegen in Frankrijk, want ook dat is een hobby van hem. Een filmpje toont zijn indrukwekkende vlucht, als een vogel, boven het groenblauwe Meer van Annecy. Dankzij een 360 graden-cameraatje op zijn deltavlieger kunnen ook anderen nu zijn avonturen in de lucht volgen, precies zoals hij, vliegend als een vogel, het landschap onder zich ziet. Ook zijn parachutesprongen kan hij tegenwoordig op deze manier vastleggen.

‘Daar ging ik…’

Wim is zeventien jaar als hij zijn eerste sprong maakt op vliegveld Hilversum, niet ver van zijn ouderlijk huis in Loosdrecht. “‘Dat durf je nooit’, zei mijn vader. Voor mij was dat een extra reden het juist wel te doen; ik wilde laten zien dat ik het wél durfde. Pas later realiseerde ik me dat in die uitspraak zijn angst besloten lag. Hij was bang dat me iets overkwam. De sport was destijds gevaarlijker. We sprongen nog met een hoofdparachute op je rug en op je buik een reserveparachute. Ik weet nog dat ik het doodeng vond en dacht: waar doe ik dit voor? Die angst was er gek genoeg vooral bij mijn derde sprong. Alsof ik me meer bewust was van wat ik deed. Ik aarzelde even toen ik in de diepte keek, maar het zou me niet gebeuren dat ik in dat vliegtuig bleef zitten. Of ik nu doodga of niet, ik doe het, dacht ik en daar ging ik.”

Overal ter wereld

Het duurde nog een paar jaar voordat Wim echt gegrepen raakte door het parachutespringen en er zijn hobby van maakte. “Sindsdien heb ik duizenden sprongen gemaakt. Niet alleen in Nederland, maar overal ter wereld. Ik zag plekken waar vrijwel niemand komt. In Belize maakte ik zestig kilometer uit de kust een parachutesprong midden in de Atlantische Oceaan, in de Blue Hole. Boven de piramides in Egypte heb ik met andere parachutisten de grootste formatie ooit gemaakt, in de vorm van een piramide. Ik ben ook eens met parachute op het eiland Palau in Micronesië geland, en midden in het centrum van Bangkok. Stuk voor stuk indrukwekkende herinneringen.”

Benieuwd naar het complete mijn verhaal? U leest het in editie 40 van MAX Magazine. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.