Wisse­l- valligheid troef

Vorige week namen mijn ouders en ik fotoalbums door. Gezellig herinneringen ophalen met koffie en een taartje. Maar ik ging vooral op zoek naar dat ‘echte’ winterweer uit mijn jeugdjaren in de Zaanstreek.

Een regio waar een schaatser goed uit de voeten kan. Een foto waarop ‘3 januari 1985’ is geschreven toont een rijkelijk besneeuwd speelgrasveldje voor ons huis. Mijn broertje en ik worden door mijn vader op de slee voortgetrokken. Dat is tegenwoordig een bijzonder winterbeeld, zeker ook voor de Zaanstreek. Een andere jeugdfoto laat mij lachend en met rode konen in dikke winterkleding op natuurijs zien, tussen vijf andere kinderen. ‘Bannetocht, tien kilometer geschaatst!’, staat er triomfantelijk. Op deze foto ontbreekt een datum. Maar ik vermoed dat het een januaridag in 1987 is. Met mijn onstabiele motoriek en dunne enkels was die bekende Zaanse schaatstocht voor mij een beetje ‘vallen, opstaan en weer doorgaan’. Toch kon ik altijd goed met andere schoolkinderen meekomen als een schaatswedstrijd of toertocht kon worden verreden. Toertocht, een uiterst zeldzaam winterfenomeen in het nieuwe klimaat. Periodes met vorst zijn minder koud en duren korter dan vroeger. Aan een vorstperiode hoeven we deze eerste februariweek zeker niet te denken. Het waait, soms stevig, uit noordwest tot zuidwest. Er is aanvoer van relatief milde zeelucht. Dit levert middagtemperaturen tussen veelal 6 en 10 graden op. Het is wisselvalligheid troef. Nu en dan passeert een oceaanfront en valt regen, maar ook zijn er enkele dagen met hogedrukinvloed met wat zon en weinig of geen neerslag.

Jordie Bloem