Bulderen met The Mounties

Het lijkt dezer dagen alleen maar WK-­voetbal dat de kerstklok slaat. Met deze week als apotheose de finale van het belangrijkste toernooi ter wereld. Gelukkig ben ik liefhebber van het spelletje. Mijn lieftallige echt­genote doet haar best dat ook te zijn. Maar voor wie niet met een oranjepruik en rood-wit-blauwe schmink op de bank zit, is het zoeken naar iets vrolijks.

Mijn buurvrouw vond dat er te weinig gezelligs op tv was in deze donkere voetbaldagen. “Hadden we de Mounties nog maar!”, verzuchtte ze. The Mounties, het duo dat vanaf de jaren 60 tot 90 de Nederlandse tv-kamers op stelten zette. Met vrolijk gedoe in de vorm van kluchten waarbij de hele studio lag te bulderen van de lach. Heerlijke humor voor iedereen. De eerste Mounties waren Ab Smit en Chris Houthuijzen. In 1946 begonnen zij als komische gitaristen. De naam was gekozen omdat deze vlak na de oorlog een soort Canadese heldennaam was. Smit stopte en Pieter van Bambergen (zijn geboortenaam, red.) nam zijn plek in. Piet kon geen gitaar spelen. Dat was ook niet nodig. Hij was zelf zijn instrument. Met zijn gevoel voor grappen bespeelde hij de zaal. Houthuijzen maakte plaats voor Fred Plevier. Hun eerste tv-optreden in 1961 bij de ‘Rudi Carrell Show’ was een doorslaand succes.

In 1965 bood de VARA ze een eigen tv-show. Daar kwam plots een einde aan door het vroegtijdig overlijden van Plevier, 35 jaar oud. Een hartaanval tijdens een camerarepetitie voor de jubi­leumshow van de VARA was zijn lot. Bambergen vond gelukkig een nieuwe mountie: René van Vooren, zoon van de beroemde René Sleeswijk, bekend van de Sleeswijk Revues. Het bleek een gouden greep. Zowel voor hen als voor de kijker die gek op bulderen van het lachen was. Van Vooren als de perfecte aangever. Klinkende kluchtnamen als ‘Drie in de pan’ en ‘Lief zijn voor elkaar’ zagen het studio­licht. Met als vaste gast Joke Bruijs. Na 1990 stopte de samen­werking. Bambergen overleed in 1996 op 65-jarige leeftijd. Ook aan een hartaanval. Van Vooren overleed twee jaar later. Ik begrijp de buur­vrouw wel. Hadden we de Mounties nog maar, die hadden van het voetbal vast een mooie klucht gemaakt.