Bramentijd

Als kind vond ik het heel bijzonder dat je ze kon plukken, zomaar in de natuur! Met paarse handen en een emmer vol lekkere bramen kwam ik thuis.

De doornen tijdens dat plukken vond ik vervelend; later leerde ik dat braam en roos rechtstreeks familie van elkaar zijn. En dat de braamsluiper zo heet, omdat deze vogel de bescherming van stekelstruiken opzoekt. Ook andere vogels – zoals goudvink, heggenmus en grasmus – zitten graag tussen de veilige, scherpe doornen. Het is augustus, dus: wéér bramentijd. Tegen sommige struiken kijk ik op, ze zijn meer dan twee meter hoog, overal zie ik de paarse vruchtjes glimmen. Het gaat goed met de braam, nog veel beter dan in mijn kinderjaren. Is dat goed nieuws? Hmm, in deze tijden van stikstofcrisis ligt dat iets anders… Voor bramen (en ook brandnetels en allerlei grassoorten) werkt de neerdalende stikstof als mest. Ze groeien supergoed waardoor ze andere planten verdringen. Dat geeft toch een nare bijsmaak aan de wilde bramen. Jammer, maar ik vind het geen reden om ze dit jaar te laten hangen. Een emmertje vol blijft lekker. Stikstof of geen stikstof.

Door Kees Loogman, natuurspecialist en wandelaar