De stem van thuiskomen

De vakantie breekt weer aan en ik weet niet hoe het met u zit, maar wij gaan eropuit en hebben er zin in. Na twee jaar opgesloten door corona eindelijk de vleugels weer uitslaan.

Hoewel vleugels? Het vliegen is vooral wachten tot je een ons weegt, als je al kan vliegen. Schiphol is Schipvol geworden. Wie verder dan onze landsgrens wil, en dat willen wij, is nu beter af met de wel of niet gestekkerde auto. Dat reizen per wagen was vroeger echt vaarwelzeggen tegen je land.

De radio was daar letterlijk de beste graadmeter voor. Nog geen drie kilometer voorbij de grensovergang en je vertrouwde radiokanalen van Hilversum 1 tot en met 3 verstomden in gekraak. Je was vanaf dan in de aloude ether overgeleverd aan de onbekende taal van het vreemde land. De vakantie was begonnen. Oké, een wereldontvanger bood soelaas voor hen die echt geen afscheid konden nemen van het nieuws. Dat konden wij als familie wel. En als je na weken van dat verre onbekende weer terug in de straal van ons land kwam, was daar die radio met de eerste klanken van nationaal geluid. Vooral de stemmen. Wat mij betreft één stem. De stem van het thuiskomen.

De eikenhouten stem van Hans Hogendoorn, beter bekend als de stem van ‘Met het Oog op Morgen’: “Buiten is het negentien graden, binnen zit Koos Postema.” Sinds 1976 is hij de vaste stem van dat legendarische programma. En hij was tot vorig jaar lang de vaste stem van NPO Radio 1 bij programma’s als ‘Langs de Lijn’, ‘Radio 1 journaal’, de ‘Nationale Hitparade’ en op tv de stem van het ‘NOS Journaal’. Zijn van intense sympathie doordrenkte stem klonk en klinkt als een klok. Als een klok die thuis staat.

En die tikken nergens beter. Twee weken geleden ontving hij volkomen terecht de Ere-Zilveren Reissmicrofoon, een oeuvreprijs en de allerhoogste onderscheiding op radiogebied in Nederland. Gelukkig is hij nog steeds de openingsstem van ‘Het Oog’. Ik zorg dit jaar dat we precies iets na elven ‘s avonds de grens overrijden en dan de radio aanzetten met de 74-jarige Hans en zijn eeuwig jonge stem als warm welkom: “Buiten is het achttien graden en binnen zit…” We zijn thuis.