HET LANGE WACHTEN OP DE BOOSTERPRIK

Dag dokter,

Hoe werkt het als ee ouder van 95 jaar, zittend in een rolstoel, zelfstandig wonend, niet vervoerd kan en mag worden en nog ‘geboosterd’ moet worden? Bij de andere prikken. COVID-1, -2 en de griepprik, kwam de huisarts thuis. Nu zou de GGD het doen, maar we wachten nog steeds. Navraag leerde eerst dat mijn moeder eind december ‘bovenaan de lijst’ stond. Nu werd ons verteld dat ze waarschijnlijk eind januari haar booster krijgt. Met per dag veel wisselende thuiszorg is zo’n booster nodig.

Sjaak

Dat is niet goed. De oudste leeftijdsgroepen lopen juist het meeste risico en zouden als eerste de booster moeten krijgen. Dat lukte begin 2021 goed. Doordat er toen mondjesmaat vaccins beschikbaar kwamen, kon de zorg dat kleine aantal vaccinaties prima verdelen. Nu is er genoeg vaccin en ligt de nadruk op zo veel mogelijk mensen zo snel mogelijk prikken. Het vaccineren van thuiswonende ouderen is arbeidsintensief en krijgt daardoor te weinig prioriteit.

Huisarts in de knel
Er zijn huisartsen die in de gelegenheid zijn om hun eigen thuiswonende oudere patiënten te vaccineren. Maar ik weet dat er ook veel huisartspraktijken zijn waar de gewone zorg al in de knel komt door ziekte van het personeel of door niet op te vullen vacatures. Ik snap heel goed dat die huisartsen kiezen voor het behandelen van zieke mensen en de preventie van COVID overlaten aan de GGD.

GGD op pad
De huisartsen kunnen de namen van de thuiswonende immobiele ouderen doorgeven aan de GGD. Die stuurt dan een arts en een assistent naar de mensen thuis. Ik weet dat de GGD-regio Utrecht daarvoor elke dag tien auto’s op pad stuurt, die tien tot twintig vaccinaties op een dag uitvoeren. Dat vergt een halfuur per te prikken persoon. Even ter vergelijking: op een prikstraat moet altijd een arts aanwezig zijn. Onder diens supervisie vinden circa 3.000 vaccinaties op een dag plaats. Kortom, ik hoop dat uw moeder snel de booster krijgt. Eén troost: zij zal vanwege haar immobiliteit weinig mogelijk geïnfecteerde personen tegenkomen. Het is dus zaak om haar contacten zo veel mogelijk van tevoren te screenen met een zelftest.

Die brief komt maar niet
Overigens heb ik de indruk dat nog heel veel ouderen in afwachting zijn van de oproepbrief van de GGD. Dat geldt ook voor veel thuiswonende mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap. Zo heb ik me laten vertellen over een al 35 jaar thuiswonend ernstig meervoudig gehandicapt ‘kind’, dat door de week op een dagopvang zit en volledig afhankelijk is van de zorg van zijn ouders. Vanwege de besmettingsrisico’s hebben zij hun zoon thuisgehouden, al sinds de start van de winterlockdown. In afwachting van een boosteroproep die maar niet komt. Het kind heeft het ontwikkelingsniveau van een baby en kan niet praten, lezen of schrijven. Heeft ook geen DigiD. Kan zich dus ook niet legitimeren. De GGD en de eigen huisarts zijn onvermurwbaar: “Wachten op de brief!”, die maar niet komt…

Onder redactie van René Steenhorst