Een markant mens

Er zijn van die karakters die een heel leven bij je blijven. De stem, het gezicht, de personages die ze spelen. In mijn tv-jeugd groeide ik op met ‘Floris’, ‘Swiebertje’, ‘Q&Q’, ‘Oebele’, ‘Hamelen’, ‘Fabeltjeskrant’ en meer van die series met unieke wonderlijke fi guren.

Een letterlijk wonderlijke figuur was ‘Tita Tovenaar’. Hoofdpersoon uit een dagelijkse serie over het leven van de verstrooide, maar uiterst vriendelijke Tita Tovenaar en zijn dochter Tika die alles met een handenklapje op aarde stil kon zetten. Deze week is het 25 jaar geleden dat Ton Lensink overleed.

Hij was geknipt voor de rol van Tita Tovenaar. Met zijn markante borstelige wenkbrauwen, een snor zo groot als een brood, helderblauwe oogopslag en een buitengewone stem die klonk als een wonderorgel. Als hij de Tita-afl everingen afsloot met zijn vaste tekst “Dat zien we morgen dan wel weer” als er grote chaos was, voelde je dat het goed zou komen. Alhoewel Lensink geschoold voor het theater was, zag hij televisie als zijn primaire podium.

“Ik ben nogal introvert en voor het toneel was dat allemaal te klein. Bij de televisie hoef je maar te denken en het komt al over”, zei hij eens met die prachtige stem. Hij was als veelzijdig acteur dan ook vanaf het begin van de televisie veelvuldig te vinden op het scherm. In series als ‘Floris’, ‘De Kleine Waarheid’, ‘Morgen gebeurt het’, ‘Oorlogswinter’, maar ook in een satirisch programma als ‘Hadimassa’. Daarnaast in talloze speelfi lms en hoorspelen. Hoe kan het ook anders met zo’n stem. Het was een multitalent. Als regisseur deed hij het eerste seizoen van ‘Tita Tovenaar’. De serie zelf duurde slechts twee seizoenen, maar werd steeds herhaald. Lensink vertrok eind jaren zeventig naar Noord-Italië, Imperia, in zekere zin moe van het alsmaar aangesproken worden als ‘de Tita tovenaar’. Daar begint hij met schrijven.

Later kwam hij terug naar Amsterdam en acteerde hij weer op tv en in het theater. Zijn grafsteen geeft alleen zijn schrijverschap weer: “Hier ligt een dichter. Dichter kon het niet. Een leven lang de woorden uitgedund tot Amen.” Lensink was een ware kunsttovenaar.