Zo is alle gezelligheid weg

Met een aantal dames zit ik op een leesclubje. Om de zoveel weken kiezen we een boek en komen dan bij iemand thuis om het te bespreken, gezellig en informeel met een wijntje erbij. Die avondjes kunnen natuurlijk niet doorgaan en daarom hebben we laatst met elkaar geskypet. Beeldbellen met mijn kinderen en kleinkinderen vind ik heel leuk, maar hier vond ik niks aan. Het ging veel te streng, het leek wel of ik op school zat. Daarom overweeg ik af te zeggen voor de volgende bespreking. Toch aarzel ik, want sluit ik mezelf zo niet buiten het groepje? Margriet

Wat leuk, een leesclubje! Zo houdt u niet alleen uw hersenen gezond en uw voorstellingsvermogen levendig, maar ook uw sociale leven blijft op peil. En dan moet het nu, zoals zoveel, allemaal ineens heel anders vanwege de coronamaatregelen. Inmiddels heb ik er twee videovergaderingen opzitten en ik vond het ook een drama.

Al is vergaderen met collega’s totaal anders dan het bijwonen van een samenkomst van een leesclubje, toch is het fi jn om elkaar lijfelijk te ontmoeten als er in een clubje gesproken (moet) worden. Immers, je ziet dan duidelijk wanneer iemand het woord wil nemen en door elkaar praten is ook niet altijd een probleem, want dat lost zich dan vanzelf op.

Met beeldbellen is er een duidelijke structuur nodig, anders raakt iedereen de draad kwijt als mensen elkaar aanvullen of in de rede vallen. Dat u dat streng noemt, begrijp ik. Maar dat is dus de reden dat u het zo ongezellig vindt nu en dat het op een schoolse manier lijkt te gaan.

Probeert u het zo te bekijken en zeg maar niet af, want de maatregelen zullen toch een keer opgeheven worden en dan bent u degene die is afgehaakt. Dan weer aansluiting vinden kan moeilijk worden. Bovendien kan het zijn dat anderen er net zo over denken en dan zegt de één na de ander af en is er straks helemaal geen clubje meer!