Presentator NOS Journaal Simone Weimans

Simone Weimans (48) is presentator van het ‘NOS Journaal’ en presenteert elke vrijdag op NPO Radio 1 ‘Met het oog op Morgen’. MAX Magazine vroeg haar wat ze persoonlijk als de belangrijkste nieuwsmomenten van 2019 heeft ervaren.

Protesteren is weer in: boeren, onderwijzers, verpleegkundigen, klimaatstakers…
Het afgelopen jaar leek het wel of de hele wereld op straat stond. Toen internet en social media opkwamen, hebben we misschien gedacht dat we onszelf voortaan zouden mobiliseren via internet. Dat bleek toch minder effectief dan we dachten, dus nu gaan we weer terug naar ouderwets demonstreren. Mensen hebben blijkbaar het gevoel dat ze elkaar weer moeten opzoeken om iets te bereiken. En dat vind ik een heel interessante ontwikkeling. Misschien is het ook een anti-technologieding? Zelf ben ik in principe niet van het demonstreren. Mijn rol is het om verslag te doen van het nieuws, niet om er deel van uit te maken. Ik heb wel een keer gedemonstreerd toen ik een jaar of twaalf was. Mijn moeder, een feministisch en strijdvaardig type, had mijn zus en mij meegenomen naar de grote demonstratie tegen kruisraketten in 1983.”

De Brexitsoap
“In 2016 had ik uitzending een dag na het referendum waarin de Engelsen voor het verlaten van de EU kozen. De dag daarvoor dachten we tijdens de voorbereiding nog dat het een storm in een glas water zou worden. Niet dus. We zijn drie jaar verder en het is een heuse soap geworden met politieke gevechten, mensen die elkaar een mes in de rug steken, gelieg, gedraai en kleurrijke personages als Boris Johnson, Theresa May en Lagerhuis-voorzitter John Bercow. Netfl ix zou er een briljante serie van kunnen maken à la ‘The Crown’, waar ik overigens groot fan van ben. Ik vind de Brexit ook een fascinerende ontwikkeling in de geschiedenis met nog heel veel spannende vragen die openliggen. Wat is de volgende onverwachte wending en hoe gaat dit uiteindelijk afl open? Vrees dat de Brexit over zal slaan naar het vasteland heb ik niet. Iedereen kijkt zo vol afschuw hoe Groot-Brittannië al drie jaar lang in een houdgreep ligt en in totale chaos, dat schrikt natuurlijk enorm af!”

Ontdekking Lizzo
“Voor wie haar nog niet kent; Lizzo is een zwarte Amerikaanse rapper en zangeres die ook dwarsfl uit speelt en die het afgelopen jaar is uitgegroeid tot een nieuwe wereldster. Een vrouw met rondingen die zegt: ‘Neem me maar zoals ik ben.’ Zij viert echt wie ze is, ook al wijkt dat af van de heersende norm. Dat spreekt mij heel erg aan. Inderdaad, zelf ben ik ook geen Twiggy en zal dat ook nooit worden. Dat gevecht blijft altijd. Iedere vrouw die op tv is gaat door een proces van accepteren hoe je eruitziet. Ik ook. En dat wordt je niet altijd makkelijk gemaakt. Ik heb een keer een screentest gedaan waarna mij gezegd werd: ‘Dat spleetje tussen je tanden, dat kan echt niet.’ Ik dacht: sorry? Pardon! Jaren later heeft deze leidinggevende daar nog haar excuses voor aangeboden. Dat waardeerde ik zeer.”

De spreekkoren in Den Bosch
“Op dezelfde dag als de intocht van Sinterklaas kreeg voetballer Ahmad Moreiro racistische spreekkoren over zich heen in het stadion van FC Den Bosch. Dat was heel heftig en Nederland stond daarna niet voor niets dagenlang op zijn kop. Het is heel naïef om te denken dat racisme niet meer bestaat of wel meevalt in dit land. Het is gewoon hardcore wat je soms over je heen krijgt. Ik raakte ook enorm geëmotioneerd door het interview dat Ahmad gaf en waarin hij heel mooi zijn woede en pijn verwoordde. Heel herkenbaar. Ik heb natuurlijk ook weleens racistische dingen over me heen gekregen. Van dingen die op sociale media geplaatst worden tot vooroordelen die mensen hebben omdat je zwart bent. Maar ik ga dat allemaal niet in detail oplepelen…”

Het overlijden van Martine Bijl
“Het overlijden van Martine Bijl vond ik heel verdrietig. Ik ben opgegroeid in de jaren zeventig en tachtig en Martine Bijl was zo iemand die er gewoon altijd was. Of het nu ‘Wie van de drie’ was of andere programma’s, het staat allemaal nog in mijn geheugen gegrift. Zoals later bij Omroep MAX ‘Heel Holland Bakt’. Ik vind dat André van Duin het ook heel goed doet, maar dat onderkoelde, haar humor en de bijzondere manier van presenteren van Martine, dat was uniek. En het feit dat ze zo’n breed talent was met de musicals die ze vertaalde bijvoorbeeld. Ook dat maakte haar bijzonder. Toen ze ziek werd, realiseerde ik me ineens: ja, deze mensen worden natuurlijk ook oud. En toen ze overleed, voelde dat echt alsof er iets afgesloten werd. Het confronteerde me heel erg met mijn jeugd. Zo zonde, dat zo’n veelzijdig iemand er niet meer is!”

Proces Decembermoorden
“Misschien eerst nog even de feiten op een rijtje zetten. In 1975 werd Suriname onafhankelijk en vervolgens ging het vrij snel bergafwaarts met het land. Toen heeft een groep militairen onder leiding van Desi Bouterse een coup gepleegd. In december 1982 zou een tegencoup zijn verijdeld van een groep vooraanstaande Surinamers bestaande uit advocaten, docenten en journalisten. Die zijn vervolgens gemarteld en gedood. Het proces tegen Bouterse als verantwoordelijke voor de decembermoorden is pas in 2007 gestart en nu, 37 jaar later, is hij veroordeeld tot twintig jaar cel. Door heel veel vertragingstechnieken had niemand nog gedacht dat dit moment ooit nog zou komen. Maar de nabestaanden hebben hun poot stijf gehouden en ik vind het heel bijzonder dat het tot een vonnis is gekomen. En een teken dat Vrouwe Justitia overeind krabbelt in Suriname. Tuurlijk, het gaat ook over mijn Suriname. Althans ‘mijn’ Suriname, ik heb er nooit gewoond. Ik ben echt in Nederland opgegroeid nadat mijn ouders in de jaren zestig hier naartoe zijn gekomen. Aan de andere kant gaat het wel over mijn geschiedenis, ook al is het op afstand allemaal. Een geëmotioneerde Noraly Beyer zat kort na het vonnis in de uitzending van ‘Langs de lijn’, direct voor de uitzending van ‘Met het oog op Morgen’ die ik die avond presenteerde. Van haar zijn echt vrienden vermoord, dus dat is een heel ander verhaal.”

Het winnen van het Eurovisiesongfestival
“Geweldig dat we afgelopen jaar het Songfestival hebben gewonnen met Duncan Laurence. Ik ga niet zeggen dat ik op basis van één nummer fan van hem ben, maar ik vond het wel een heel mooi liedje. Ik heb altijd van het festival gehouden, als kind keek ik al. Het eerste singeltje dat ik ooit kocht was van Bucks Fizz: ‘Making your mind up’. Zij wonnen het Songfestival in 1981 geloof ik. Op een gegeven moment zakte mijn belangstelling wel in, doordat de kwaliteit van de liedjes zo ontzettend slecht werd. Het werd een soort rariteitenkabinet vond ik. Maar toen Nederland steeds betere artiesten ging sturen, ben ik weer meer gaan kijken. Toen we wonnen heb ik echt juichend op de bank gezeten. Ik keek op mijn laptop en die liep ietsjes achter dus ik hoorde het gejuich van de buren al door de muren komen, haha. Ik heb ook in The Magic 100 gezeten, een brainstormclubje ter voorbereiding van het Songfestival in Nederland. Daarin werd nagedacht hoe het festival eruit moest komen te zien. Wat worden de thema’s en hoe moet de uitstraling zijn? Met allerlei mensen uit diverse geledingen van de maatschappij – van de ‘minister van gehandicaptenzaken’ Rick Brink tot een docent. Wat heel sterk naar voren kwam, is dat de presentatoren oprecht en authentiek moeten zijn. Dus geen autocuelezende barbiepoppen die met een tandpastawitte glimlach als een houten klaas foute grapjes voordragen. Ook diversiteit vond ik, en eigenlijk iedereen, heel belangrijk. Ik ben dan ook heel blij met de presentatoren Edsilia Rombley, Chantal Janzen en Jan Smit. Een heel goed team van mensen met veel ervaring. Om te zeggen dat het Songfestival een van mijn persoonlijke hoogtepunten wordt van 2020, vind ik moeilijk om nu al te zeggen. Maar ik hou wel heel erg van dit soort entertainment. Het is ook een fi jne tegenhanger van al het zware wereldnieuws dat we dagelijks te verstouwen krijgen.”