Een dagje tussen de dieren

Van actief hardloper naar rolstoelgebruiker. Dat overkomt Bob van Veelen (82) zo’n twee jaar geleden. Tijdens het ontbijt krijgt hij een beroerte en belandt in het ziekenhuis.

Na drie weken ziekenhuis en enige tijd revalideren, moet Bob uiteindelijk naar een verpleeghuis. Iets waarvan hij volgens zijn dochter Wendy altijd heeft gezegd dat hij dát niet wil: “Denk erom, ik wil niet in een verpleeghuis terechtkomen, geef me dan maar een spuitje.” “En nu kan het niet meer, nu weet hij niet eens meer waar hij is”, aldus Wendy.

‘DIT VOELT GOED’
Wendy gaat samen met haar moeder op zoek naar een geschikte plek voor haar vader en komt, na een rondje langs verschillende verpleeghuizen, bij Zorgcentrum Buitenhaeghe in Almere terecht. Wendy: “Deze plek voelt meteen goed, hier voelen we ons heel erg thuis.” Haar vader Bob kan terecht op de afdeling Somatiek, waar voornamelijk mensen in een rolstoel wonen. Wendy bezoekt haar vader vaak. “Ik kwam in een wereld terecht die ik niet kende. Het verbaast me dat er zo veel mensen zitten die nooit bezoek krijgen. De verzorging doet wat ze kan en werkt hard. Maar tijd voor een uitje of extra aandacht is er gewoon niet.”

GEZELLIGE DAG
Wendy besluit MAX Maakt Mogelijk te schrijven met de vraag of zij iets kunnen organiseren. Met medewerking van DierenPark Amersfoort wordt een gezellige dag voor de bewoners van de afdeling Somatiek georganiseerd. Vierentwintig vrijwilligers zijn opgetrommeld, zodat iedereen mee kan. MAX regelt rolstoelbussen, dus het vervoer is ook geen probleem. Het dierenpark heeft een speciale route uitgestippeld, waardoor bezoekers niets hoeven te missen. Volg je de uitgestippelde weg, dan kom je langs het eiland van de maki’s, op de Savanne waar de giraffen en zebra’s wonen en in het Rijk der Reuzen bij de grote olifantenfamilie. En als je over de Prairie loopt, bestaat de kans dat er prairiehonden plotseling naast je voeten opduiken.

STRALENDE GEZICHTEN
Larisa van Ginkel, sinds ruim een jaar zorg- coördinator bij Buitenhaeghe: “Op onze afdeling Somatiek zijn veel bewoners in een rolstoel zorgafhankelijk. Zomaar even weg lukt dus niet. Wij werken veel met vrijwilligers en proberen elke dag wel even naar buiten te gaan. Maar met vierentwintig mensen in een rolstoel ga je niet zomaar een dagje weg. Deze dag is dus echt fantastisch, al die stralende gezichten. Eén van de bewoners, een dame van tachtig jaar, moest huilen van dankbaarheid. En dat is niet gek als je weet dat heel veel bewoners erg eenzaam zijn. Iedereen heeft genoten en daar doe je het uiteindelijk allemaal voor.”